COVID19

Essential Health Services cannot be suspended during the lockdown
by

Essential Health Services cannot be suspended during the lockdown

English version -AIPSN-JSA-statement-on-lockdown_essential-services     

Hindi version -AIPSN-JSA-statement-on-lockdown-of-essential services

Tamil version  -AIPSNJSA-Statement-Lockdown-of-essential-services

              

AIPSN-JSA statement on lockdown_essential services 

Essential Health Services cannot be suspended during the lockdown

  Jan Swasthya Abhiyan and All India Peoples Science Network

 

Dated 27 March 2020

 

Jan Swasthya Abhiyan and All India Peoples Science Network express their deep concern over the poorly implemented lockdown, especially the closing of regular clinical services in public hospitals 

 

The number of positive COVID-19 cases in India stand close to 640 with 17 deaths as on 26 March 2020 and it is increasing at a substantial rate everyday, with new cases being reported from every part of the country. This is a relatively high number given the limited numbers tested and the very limited scope of testing. There is therefore a high probability that the spread of the disease is being seriously underestimated. 

 

As a way of combatting further spread, the Prime Minister announced complete lockdown across the country for the next 21 days starting midnight March 24. While the central government initially recommended lockdowns only in 75 districts from where positive COVID-19 cases or deaths were reported, the same has been extended to the whole country now. While lockdown may be a good strategy to ‘flattern the curve” and buy some time, there is a consensus among public health experts that it will not be effective if it is not accompanied by other public health measures like testing of suspected cases, isolation of cases and contacts, and tracing of possible contacts. There is little evidence to suggest that lockdowns alone can control this viral pandemic. We note that despite early lockdowns in Spain and France, these nations have seen an unprecedented increase in the number of cases and deaths. There are however, examples of countries like South Korea and Taiwan which have successfully controlled the outbreak by employing extensive testing, selective lockdown of “hot spots”, isolation and tracing, instead of imposing a complete lockdown. The Indian government seems to have gone into an overdrive by hastily implementing nationwide lockdown without giving much emphasis on either strengthening the health system or adopting public health measures. There is also not enough preparation for a surge in hospital cases and critical care requirements that need to be anticipated. 

 

JSA and AIPSN also note that Western European nations that have undertaken lock downs have a high level of social security systems in places and these ameliorate the burden on the working people and the poor that the lockdown imposes. The vast majority of the population in India has no social security , and has to depend on government relief. While the central government has recently announced a Rs 1.7 lakh crore package and states have announced some relief measures, they are not adequate to address the huge humanitarian crisis that is unfolding due to the lockdown. There is need for more financial and food support measures to daily wage earners, migrant labourers and artisans who are losing their jobs and livelihoods. Moreover in many parts of the country, the lockdown is implemented forcefully, with people who are forced to come out, being beaten up by hostile and uninformed mobs or harassed by the police. Even grocery shops and vegetable vendors are being harassed though they are categorized as essential services. There are reports of medical professionals and health workers and healthcare support staff being beaten while on their way to work. The suspension of public transport without making any alternative arrangements has resulted in patients, including patients undergoing dialysis, chemotherapy etc. not being able to reach healthcare services. The impact of the lockdown is especially severe on the elderly and people with disability.

 

One of the most worrying dimensions of this lockdown is the adverse impact on existing healthcare services. We have received reports of closure of regular out-patient services in some of the leading tertiary care hospitals under both state and central governments, or planned reductions of on-going hospitalization care to accommodate an expected increase in the number of COVID-19 cases. It is not clear why hospitals should stop all elective or on-going and outpatient care before serious COVID-19 cases arrive. Nor is it clear as to why instead of organizing a separate isolated stream for suspected COVID-19 cases to protect the spread to other patients, denial of essential healthcare becomes the preferred strategy – even at primary healthcare level. We have reports of disruptions in HIV, TB and NCD control programs and child and maternal health servicesthat we would urgently draw the attention of authorities to. Moreover, we should not ignore the immense mental health crisis due to this sudden lockdown and panic that is being instilled in people. It will possibly lead to significant increase in depression, anxiety, suicides and domestic violence and affect health seeking by people which will also have long term consequences. 

 

JSA and AIPSN urge the central and state governments to immediately review the lockdowns imposed across the country and take measures that are backed by science and evidence. There should be clarity on the criteria for lock-downs, what services would be locked down, how long such lock downs would be, and in what geographies this would be implemented. We caution that mathematical models that show lives saved due to early lockdowns have not factored in lives and the basic sustenance livelihoods that would be lost due to the cutback in access to essential services, especially healthcare services, under current lock-down conditions. We caution that on  April 14, it is most likely that the incidence of new cases of COVID19 would be continuing, but this should not become the grounds for a mechanical continuation of a nation-wide lockdown, rather, evidence-based graded lockdowns in selected geographies should be considered as per requirement 

 

Even as this report was ready for release we have reports of a huge “distress reverse migration” within the nation. Individuals and families stranded in cities without work, food, housing or security, are forced to trek back home to their distant villages, in the hot sun with no support of food, water, shade or rest, or hitching rides in crowded passing trucks at considerable expense, and subject to hostile action by authorities on the way intent only on imposing the lockdown. Those migrant, unorganized sector and daily wage workers who have been left behind in metros, cities and towns because of the lockdown with no transport available to their native villages/towns, find themselves without income, shelter, and even food, with state governments struggling to cope with the problem in overcrowded relief camps, again exposing these workers to infection. Even before the nationwide lockdown was imposed, anticipating this move and in view of the severe slowdown of economic activity due to industry closures, distancing or other measures, migrant labour and their families were fleeing metros and cities in huge numbers by long, overcrowded train or bus journeys, exposing themselves and others to infection, paying exorbitant amounts for last-mile journeys, and now face hostility, uncertain futures and potential spread of the Covid19 virus in their native villages and towns with already poor health care. This is a huge humanitarian crisis in the making. 

 

With respect to lock-downs, we call on the government to consider the following measures urgently:

 

    1. Impose graded lockdowns only where and when necessary as supported by evidence. This should be implemented in a humane manner supportive of rather than hostile to citizens, along with aggressive mitigation measures. 
    2. In areas where there are no reported cases of COVID-19, lockdowns are unnecessary and strengthening of surveillance and mitigation should be carried out. If there is a surge of clinically diagnosed or suspected cases of COVID-19, as could be made out from randomized testing, influenza surveillance or other data sources, the government should put this in the public domain so that both healthcare providers who manage such patients and the public could take greater precautions. 

 

  • Ensure the regular functioning of all routine and regular health services and health programs, irrespective of COVID-19 transmission. These are essential programs that also save millions of lives. Shutting these down would only reduce one cause of death by another. There are patients of HIV, TB, chronic non communicable diseases who must continue to recieve medication and care. We are also deeply concerned  about denial of services to  those related to maternity and neonatal and paediatric medical care and emergencies. To illustrate our concern we draw attention to the fact that in 2019 an estimated 30,000 women died in pregnancy, 1 million children died of preventable causes under the age of 5, and over 2 lakh persons succumbed to tuberculosis. If routine healthcare services are rolled back these numbers could rise sharply. We reiterate, ALL existing health care services should be actively safeguarded from being adversely affected or cutback during the period of lockdown or in any stage of combatting this pandemic. Orders to the effect that all existing healthcare services must continue should be issued as a priority and widely disseminated by the media.

 

  1. Hospitals must undertake special arrangements in the outpatient clinics so that all patients are screened for suspected COVID-19, and those that have suggestive symptoms are segregated into a separate flow, social distance within them maintained, and are examined by the medical team without compromising their own safety or that of the suspected case. Similarly isolation wards and ICUs for COVID-19 patients should also ensure segregation such that other patients and healthcare personnel do not get infected. Adequate personal protective equipment should be made available for health workers and other healthcare support staff.
  2. The blanket suspension of public transport must be reviewed and arrangements made for patients to reach health services and health workers and support staff such as sanitary workers, cleaners to reach their place of work.
  3. Support needs to be provided to people experiencing mental health issues through community and online support. Public messaging on this aspect is as important. 
  4. There needs to be an immediate mapping of vulnerable households in each area by the local authorities and peripheral health workers (Panchayats, village officers, ward councillors, involvement of local SHGs, ASHAs in this etc). These would include for example elderly living alone, single women led households, households with a sick family member, households with young children etc. etc. These vulnerable households should specially be identified and provided social support in terms of availability of essential supplies, transport for essential medical needs etc.
  5. Local authorities must be empowered to use existing supply chains like PDS to help these vulnerable households and also others in their area to ensure essential supplies. The proposal to deliver essential goods through E-Commerce assumes everyone can avail this and the onus shifts to the individual.
  6. Immediately reach out to migrant families on the road and deploy buses and trains with medical and food relief to get the stranded families safely home.
  7. The announced economic and food security package should be expanded by the central and state governments to minimise the economic hardships to poor and disadvantaged groups due to the lockdowns.

 

For further information, please contact:

  1. Sundararaman – 9987438253
  2. Raghunandan – 9810098621

Sulakshana Nandi – 9406090595

Sarojini N. – 9818664634

by

கரோனா கிருமியும் கணிதமும்

tvv-coronamath

கரோனா கிருமியும் கணிதமும்

தா.வி.வெங்கடேஸ்வரன்

 

இதுவரை உலகம் முழுவதும் கரோனா வைரஸ் தாக்குதலில் மடிந்தவர்களின் எண்ணிக்கை 9,840.  சீனாவில் சாலை விபத்தில் ஒவ்வொரு நாளும் 700 பேர் மடிகிறார்கள். இந்தியாவில் ஆண்டுதோறும் பாம்புக்கடிக்கு மட்டும் மரணிப்பவர்கள் சுமார் ஐம்பதாயிரம்.

அப்படி என்றால் ஏன் கரோனா வைரஸ் குறித்து உலகளாவிய பீதி?

இலுமினாட்டிகளின் சதி, சந்தை மார்கெட் சரிவு செய்ய சீன பொருளதார யுத்தம், தனது பொருளாதார  தோல்வியை மறைக்க தேவையற்ற பீதியை அரசு செய்கிறது, இயற்கையை மனிதன் வல்லுறுவு செய்வதற்கு பூமி தரும் தண்டனை என்றெல்லாம் பிதற்றல்கள் – சமூக வலைத்தளம் முழுவதும்.  மெய் தான் என்ன?

’நாவல் கரோனா’ தொற்றுகிருமி நூற்றில் வெறும் 1.4% தான் உயிரை குடித்துள்ளது. மற்ற நோய்கிருமிகளைப் பார்க்கும்போது கொஞ்சம் சாதுவான கிருமி தான். ’நாவல் கரோனா’ வைரஸை விட பன்மடங்கு ஆட்கொல்லி கிருமிகள் உள்ளன.

உள்ளபடியே மருத்துவர்களும், மனிதாபிமானம் உள்ளவர்களும் ஏன் கரோனாவை கண்டு அஞ்சுகின்றனர்? இதை விளக்கிக்கொள்ள கொஞ்சம் கணிதம் தேவை.

பொது மருத்துவ கட்டமைப்பு

சென்னையின் மக்கள் தொகை சுமார் ஒரு கோடி.  சென்னையில் உள்ள அரசு மருத்துவமனைகளில் உள்ள படுக்கைகள் 12522. தனியார் துறை மருத்துவமனை படுக்கைகள் 8411. ஆக மொத்தம் 21000 என வைத்துக்கொள்வோம்.

ஒரு ஆண்டில் சென்னையில் சாலைவிபத்தில் இறப்பவர்கள் சுமார் 15000; அதாவது ஒரு நாளைக்கு சராசரி 45 நபர்கள். சராசரியாக ஐந்து சாலை விபத்தில் ஒருவருக்கு மரணம்.  அதாவது நாளைக்கு சாலை விபத்தில் மருத்துவமனைக்கு வரும் நோயாளிகள் எண்ணிக்கை சுமார் 250.  இந்த எண்ணிக்கையில் மருத்துவ மனைகளை நாடும்போது மருத்துவ வசதி, டாக்டர் மருந்து எல்லாம் சிக்கல் இல்லை.

தீடிர் என்று ஒரே நாளில் ஒரு ஆண்டில் நடக்க வேண்டிய மொத்த விபத்தும் நடந்து விடுகிறது எனக் கொள்வோம். அப்படி நிகழ்ந்தால் அந்த ஒருநாளில் மட்டும் மருத்துவமனையில் வந்து குவிவோர் எண்ணிக்கை 75000. இதில் பலருக்கு சிறு காயம் தான் ஏற்பட்டு இருக்கும். காயத்தை சுத்தம் செய்து கட்டு போட்டால் போதும். சிலருக்கு சிறு அறுவை சிகிச்சை தேவைப்படலாம். சிலருக்கு மூளை அறுவை சிகிச்சை வரை தேவைப்படும். குறைந்த பட்சம் ஐம்பதாயிரம் பேரையாவது மருத்துவ மனையில் அனுமதித்து சிகிச்சை தர வேண்டிவரும். ஆனால் அரசு தனியார் மருத்துவமனைகளில் கைவசம் உள்ள மொத்த இடம் வெறும் 21000.

இதில் பல படுக்கைகள் ஏற்கனவே சிகிச்சை பெறும் நோயாளிகளின் வசம் இருக்கும். எல்லா டாக்டர்களும் விபத்து பிரிவுக்கு சிகிச்சை அளிக்க முடியாது. விபத்து நடந்தால் போட வேண்டிய மருந்துக் கட்டு பொருள்களுக்கு தட்டுபாடு வந்துவிடும். அதாவது இருக்கும் மருத்துவ கட்டமைப்பு தாங்க முடியாமல் போய்விடும். பலரும் சிகிச்சை தர வழியின்றி மடிந்து போவர்கள். இவர்களில் பலரை எளிதாக காப்பாற்றி இருக்கமுடியும்.

ஆண்டுமுழுவதும் சீராக இதே அளவு விபத்து நடந்தபோது சிக்கல் இருக்கவில்லை. அவ்வப்போது சற்றே பெரிய சாலைவிபத்து ஏற்படலாம் என்றாலும் ஒரு ஆண்டில் ஏற்படும் அளவு விபத்து ஒரே நாளில் நடந்துவிடாது. சாலை விபத்து தொற்றி பரவாது. பாம்புக்கடி தொற்றிபரவாது ஆனால் பெயருக்கு ஏற்ப தொற்றுநோய் ஒருவரிடமிருந்து மற்றவருக்கு தொற்றி பரவும். இது தான் தொற்றுநோயின் சிக்கல்.

தொற்று பரவு விகிதம்

ஒவ்வொரு தொற்றுநோய் கிருமிக்கும் முக்கியமாக இரண்டு குணங்கள் உண்டு. முதலாவது தொற்று பரவு விகிதம் எனப்படும் R0 (ஆர் நாட் என உச்சரிப்பார்கள்). கிருமி தொற்று உள்ள ஒருவர் இயல்பாக சராசரியாக எவ்வளவு பேருக்கு இந்த கிருமி தொற்றை தர வாய்ப்பு உள்ளது என்பதே தொற்று பரவு விகிதம்.

நாவல் கரோனா வைரஸ் கிருமி தொற்று உள்ளவரிடமிருந்து வெறும் ஆறு அடி தொலைவு தான் செல்ல முடியும். எனவே தான் பலர் ஒன்று கூடி சந்திக்க வேண்டிய அவசியம் ஏற்பட்டாலும், கரோனா வைரஸ் பரவாமல் இருக்க ஒருவருக்கு ஒருவர் இடையிலான இடைவெளி சுமாராக ஒரு மீட்டர் இருக்க வேண்டும் என கூறுகிறார்கள். காற்றில் பரவும் தட்டமை நூறு மீட்டர் வரை பரவும். இரண்டாவதாக, எவ்வளவு நேரம் ஒம்புயிர்க்கு வெளியே அந்த வைரஸ் சிதையாமல் செயல்படும் தன்மை கொண்டு இருக்கும். தட்டமை பல மணிநேரம் உயிர்ப்புடன் இருக்கும். ஆனால் கரோனா வைரஸ் காற்றில் வெறும் மூன்று மணிநேரம் மட்டுமே செயலூக்கத்துடன் இருக்கும். எனவே இரண்டு தன்மையையும் சேர்த்து பார்க்கும்போது கரோனா வைரசை விட தட்டமை பரவு விகிதம் கூடுதலாக இருக்கும் எனக் கூறத்தேவையில்லை.

இது சராசரி என்பதை நினைவில் கொள்க. சிலர் மிக பரப்பர்கள் (சூப்பர் சஸ்பிரெட்டர்கள்) என அழைக்கப்படுகின்றனர். தென்கொரியாவில் மத நிறுவனத்தை சார்ந்த ஒரு தனி பெண் மட்டுமே 37 பேருக்கு நாவல் கரோனா வைரசை தொற்று செய்துள்ளார். சராசரியைவிட கூடுதல் மனிதர்களுடன் அண்டி பழகும் வாய்ப்பு உள்ளவர்கள் கூடுதல் நபர்களுக்கு கிருமியை பரப்புவர்கள். இவையெல்லாம் விதிவிலக்கு.

ஆட்கொல்லி திறன்

ஒவ்வொரு கிருமியும் நோயை ஏற்படுத்தினாலும் நோய் கண்டவர்கள் அனைவரும் மடிந்து விடமாட்டார்கள். சில கிருமிகள் கூடுதல் அளவு உயிர்களை குடிக்கும். ஆண்டுதோறும் பருவ களத்தில் ஏற்படும் ஃப்ளு போன்ற தொற்று கிருமிகள் மிக மிக குறைவான உயிர்களை தான் காவு கொள்ளும். இதனை ஆட்கொல்லி திறன் என்பார்கள். அந்த கிருமி பரவி அதன் வழியாக ஏற்படும் மரண விகிதம். எந்த வித சிகிச்சையும் இன்றி விட்டுவிட்டால் ஒரு கிருமியின் ஆட்கொல்லி திறன் கூடும். மருத்துவ கண்டுபிடிப்பு சிகிச்சை முதலியவற்றின் தொடர்ச்சியாக பல கிருமி நோய்களின் ஆட்கொல்லி திறனை குறைத்து விடலாம். போதுமான மருத்துவ வசதி அனைவருக்கும் கிடைக்கவில்லை என்றால் இறப்பு விகிதம் கூடும் என்பதை கூறத் தேவையில்லை.

கிருமி தொற்று உள்ளது என உறுதியாக தெரிந்தவர்கள் எண்ணிக்கை; அந்த கிருமி தொற்றின் காரணமா ஏற்படும் மரணம் இரண்டின் விகிதம் -ஆட்கொல்லி விகிதம் – case fatality rate- CFR என்று அழைக்கப்படும்.

கிருமிகளின் ஒப்பீடு:

ஒருசில தொற்று கிருமிகளின் குணங்களை இங்கே ஒப்பிட்டு பார்ப்போம்.

நாவல் காரனோ வைரஸ்  R0 2.6  CFR 1.4

சிற்றம்மை R0 3.5–6 CFR 0.003

போலியோ R0 5–7 CFR 5%

பெரியம்மை R0 3-4  CFR 30%

தட்டம்மை R0 12–18  CFR 1·3%

மேர்ஸ் கரோனா வைரஸ் R0 0.3–0.8 CFR 34.4%

சார்ஸ் கரோனா வைரஸ் R0 2–5 CFR 11%

எபோலா R0 1.5–2.5 CFR 90%

ஸ்பானிஷ் ஃப்ளு R0 1.4–2.8   CFR 2.5%

பருவ கால ஃப்ளு R0 1.3  CFR 0.1%

மேலே உள்ள எண்ணிக்கைகள் எல்லாம் சற்றேறக்குறைய மதிப்பீடுகள்.

 

தொற்று பரவு வேகம்

எந்த வித கட்டுப்படும் இல்லை என்றால் கரோனா வைரஸ் சராசரியாக 2.6 பேருக்கு பரவும். அந்த புதிய கிருமி ஏந்திகள் அடுத்து பரப்பும்போது மூன்றாம் பரவலில்  6.76 பேருக்கு பரவும் ( 1x 2.6 x  2.6). நான்காம் பரவலில் 17.576 (1x 2.6 x 2.6 x 2.6). பரவும் வேகத்தை பாருங்கள். பன்னிரெண்டாம் பரவலில் 95428 பேர் அதாவது சுமார் ஒரு லட்சம் பேருக்கு பரவி விடும். ஒவ்வொரு பரவலின் போதும் புதிதாக உருவாகும் கிருமி தீண்டிய நபர்களின் எண்ணிக்கை:-

1

2.6

6.76

17.576

45.6976

118.81376

308.915776

803.1810176

2088.27064576

5429.503678976

14116.7095653376

36703.44486987776

95428.956661682176

 

பன்னிரெண்டாம் பரவல் வரை கிருமி பரவியவர்களின் கூட்டுத் தொகை மொத்தம் 1,55,070 என்று ஆகும். 1,55,070 என்பது சென்னையின் மொத்த மக்கள் தொகையில் சுமார் ஒன்றரை சதவிகிதம்.  கிருமி பரவியவர்களில் சுமார் 80% சதவிகித்தினர் ஜலதோஷம் போன்ற வியாதி மட்டுமே ஏற்படும். இவர்களுக்கு மருத்துவ மனையில் சிகிச்சை தேவையில்லை. ஆனால் மற்ற 20% மருத்துவ மனையில் சேர்க்க வேண்டும். 1,55,070 பேரில் இருபது சதவிகிதம் என்பது 31014. இவர்கள் அனைவருக்கும் போதிய படுக்கை வசதி கூட மருத்துவமனைகளில் இருக்காது. இதில் சுமார் 7,288 பேர் சிக்கல் மிகுந்த சிகிச்சை தேவைப்படுபவர்களாக இருப்பார்கள்.

இதனைத்தான் அதிவேகமான  பன்மடி பெருக்கம் அல்லது எசஸ்பொனன்ஷியல் பெருக்கம் என்பார்கள்.

இந்த கிருமி ஏற்படுத்தும் நோய் ஒன்றும் நமக்கு அவ்வளவு புதியது அல்ல. பெரும்பாலும் நிமோனியா மற்றும் கடும் நிமோனியா, சுவாச கோளாறு நோய்கள் தாம். எனவே ஏதோ நமது கண்ணை கட்டிவிட்ட நோய் அல்ல. ஆயினும் கிடுகிடுவென நோயாளிகள் எண்ணிக்கை அதிகரித்தால் மருத்துவ மனைகள் ஸ்தம்பித்து விடும். இது தான் சிக்கல்.

வழக்கத்தைவிட கூடுதலாக குவிந்த நோயாளிகளுக்கு சிகிச்சை அளிக்க தான் பத்தே நாளில் ஆயிரம் ஆயிரம் படுக்கை வசதிகள் கொண்ட நவீன கரோனா மருத்துவமனைகளை சீனாவில் வூஹான் நகரில் கட்டி எழுப்பினார்கள்.

ஒவ்வொரு ஆண்டும் ஏற்படும் ஒரு தொற்று நோய் பருவ கால ஃப்ளு. இதிலும் மரணம் சம்பவிக்கும்.  அதன் பரவு விகிதம் 1.3. பன்னிரண்டு பரவல் ஏறபடும்போது கிருமி பரவியவர்களின் மொத்த கூட்டு தொகை எவ்வளவு தெரியமா? வெறும் 96 பேர்!

எனவே தான் ஆண்டு தோறும் ஏற்பட்டாலும் ஃப்ளு ஒரு பெரிய பொதுசுகாதார சவால் இல்லை.

 

சங்கிலியை உடை பரவும் வேகத்தை குறை

கிருமிதொற்று உள்ளவர் மற்றவர்களை பதினாலு நாட்கள்  தனியே இருந்து மற்றவர்களை சந்தித்து பரப்பவில்லை என்றால் அவரால் அதன் பின்னர் கிருமி பரப்ப முடியாது. அதுவரை மட்டுமே அவரது உடலில் கிருமி இருக்கும். அதன் பின்னர் ஒழிந்துவிடும். அதற்க்கு பின்னல் அவரையும் அந்த கிருமி அண்டமுடியாது.

அடுத்ததாக கிருமி தொற்றதவர்கள் வெளியே வந்து கிருமி தொற்றும் வாய்ப்பை ஏற்படுத்திக்கொடுக்காமல் தனிமையை கடைபிடித்தால் தோற்ற ஆளில்லாமல் வேகம் குறைந்து விடும்.

இதனால் தான் தனிமையை கடைபிடித்து சமூக விலக்கம் செய்து கொள்வது உசிதம். உங்களிடம் ஏற்கனவே கிருமிதொற்று இருந்தாலும், இல்லாவிட்டாலும் வெளியே வராமல் இருந்தால் பரவும் வேகத்தை கட்டுப்படுத்தலாம்.

மேலும் வெளியே செல்ல வேண்டிவந்தால் மற்றவர்களிடமிருந்து “பாதுகாப்பான” தூரம், அதாவது ஒருமீட்டர் சமூக தொலைவு கையாள்வது என்பன மூலம் சங்கிலியை உடைக்கலாம். சங்கிலி உடைபட்டால் கிருமி பரவும் வேகம் வெகுவாக மட்டுப்படும். ஒவ்வொரு நாளும் வரும் நோயாளிகள் எண்ணிக்கை சமாளிக்கும் அளவாக இருக்கும் மருத்துவர்கள் பெரும்பாலான நோயாளிகளை காப்பாற்றி விடலாம். இந்த வைரஸ் ஏற்படுத்தும் நோய் நிமோனியா போன்ற சுவாச நோய். எனவே அவ்வளவு கடினமான விஷயம் இல்லை. ஒருசிலர் மட்டுமே தீவிர நெருக்கடி நிலைக்கு செல்வார்கள்.

 

ஊர் கூடி தேர் இழுத்தல் தான் வெற்றி

1918 இல் ஏற்பட்ட ஸ்பானிஷ் ஃப்ளு காய்ச்சலில் இந்தியாவில் மட்டும் ஒருகோடியே எழுபது லட்சம் பேர் மடிந்தார்கள் என்கிறது வரலாறு. காட்டுத்தீ போல பரவும் தொற்று நோயின் சங்கிலியை உடைகாததான் விளைவு. இன்று நமக்கு தொற்று நோய் குறித்து கூடுதல் அறிவு உள்ளது. அறிவோடு செயல்படுவது அவசியம்.

மனித உடலுக்கு வெளியே இந்த கிருமிக்கு ஆயுள் இல்லை. சில நாட்களில் மடிந்து விடும். பதினான்கு நாட்கள் தான் ஒரு மனிதனில் இருக்க முடியும். எனவே இந்த கிருமி ஒவ்வொரு நாளும் புதிய புதிய நபர்களை தொற்றிக்கொள்ள தேடும். எனவே  இந்த கிருமியை வெல்ல வேண்டும் எனில் போரினை மருத்துவ மனைகளில் அல்ல நமது வீட்டிலும் ரோட்டிலும் நடத்த வேண்டும். மருத்துவர்கள் மருத்துவ பணியாளர்கள் மட்டுமல்ல நீங்களும் நானும் கூட போரில் முக்கிய கன்னி. நாம் கிருமியை பரப்பும் ஆளாகவும், கிருமியை ஏந்தும் ஆளாகவும் இல்லாமல் இருக்க செய்துவிட்டாலே போதும்.

நமது உடலுக்குள் கிருமிக்கு எதிரான போர் நடக்கும். டிசெல்கள் எனப்படும் நோயெதிர்ப்பு செல்கள் கிருமியை ஒழிக்க போரிடும். ஊட்ட சத்து மிகுந்த உணவு, ஓய்வு முதலிய போதும். வெகு சிலருக்கு வேண்டிலேடர் உதவி வரை மருத்துவம் தேவைப்படலாம். ஆயினும் இந்த கிருமிக்கு எதிரான போர் சமூகம் சார்ந்தது. இந்த கிருமியை வெற்றி கொள்ள வேண்டும் என்றால் ஊர் கூடி தான் தேர் இழுக்க வேண்டும்.

கிருமி பரவும் வேகம் தான் முக்கிய ஆபத்து. எனவே அதன் வேகத்தை கட்டுப்படுத்த வேண்டும். அதாவது செயற்கையாக தொற்று பரவு விகிதத்தை குறைக்க வேண்டும். இயற்கையாக பரவும் விகிதம் 2.6 என்பதை ஒன்றுக்கும் குறைவாக கொண்டு வந்து விட்டால் இந்த கிருமி உலகிலிருந்து அடியோடு அழிந்து விடும். இதுவே இந்த கிருமிக்கு எதிரான போரை வெல்லும் சூட்சுமம்.

கரோனா வைரஸ் கிருமி பரவும் தொலைவு வெறும் ஆறு அடி தொலைவு தான். எனவே கூடி நெருங்கி குவியாமல் ஒருவருக்கு ஒருவர் இடைய இடைவெளியை ஏற்படுத்திக் கொண்டால் கிருமி தொற்று வேகத்தை குறைத்து விடலாம். பலர் வீட்டிலேயே இருந்தால் அவர்களுக்கு கிருமி பரவும் வாய்ப்பு குறையும். சங்கிலி அறுபடும். முடிந்தவரை வீட்டில் இருந்தால் கொஞ்சமாவது பரவும் வேகம் தணியும். அடிக்கடி கையை கழுவி சுத்தம் செய்துகொண்டால் கிருமி நம்முள் புகும் வாய்ப்பை மட்டுப்படுத்தலாம். இருமல் தும்மல் வழி பரவ வாய்ப்பு உள்ளது. எனவே இருமல் தும்மல் போது வாயை மூக்கை கைக்குட்டை கொண்டு மூடிக்கொண்டால் மற்றவர்களுக்கு வைரஸ் போவதை தடுக்க முடியும்.

இந்த கிருமி தாக்கி கடும் நோய் ஏற்படுபவர்கள் பெரும்பாலும் வயது முதிர்ந்தவர்கள் நோயெதிர்ப்பு ஆற்றல் குறைவாக உள்ளவர்களாக இருப்பார்கள். ஏழைகளிடம் பொதுவே ஊட்ட சத்து குறைவு இருக்கும் என்பதால் கூடுதல் கடும் விளைவுகளை ஏற்படுத்தும். சமூகத்தின் அடித்தட்டு மக்களின் வாழ்வை குறித்து கூடுதல் கவலை கொண்டவர் எனில் இந்த கிருமி தொற்று நோய் பரவல் குறித்து அதிக கவலை கொள்ளவது அவசியம்.

லதா மேடங்களும், பிரபலங்களும் இந்த நோய்கிருமி குறித்து பரப்பும் போலி மக்கள் நல்வாழ்வுக்கான இந்த சமூக போரில் பின்னடைவு தான் ஏற்படும். கைதட்டினால் கிருமி செத்துவிடும் போன்ற போலி செய்திகள் அவற்றை நம்புபவர்கள் இடைய சுயதிருப்தி மனப்பான்மையை ஏற்படுத்தி வரப்போகும் சங்கடங்கள் பற்றி ஏதும் கவலையற்ற போக்கில் எச்சரிக்கையின்றி செயல்பட தூண்டும். இதன் காரணமாக கிருமி பரவல் வேகம் பெரும். கிருமிக்கு போரில் வெற்றி கிட்டும்.

அறிவியல் பூர்வமான தகவல்களும், அறிவியல் பார்வையும், ஒட்டுமொத்த சமூக திரட்டலுமே கரோனா கிருமிக்கு எதிரான போரில் நமது ஆயுதங்கள்.

போலிகளை பரப்பாதீர்கள், அறிவியலை பேசுங்கள். மக்கள் உயிர்களை காப்பாற்றுங்கள். கிருமி பரவும் சங்கிலியில் உடைப்பு ஏற்படுத்துங்கள்.

Weekly Update of Statement 24th March
by

Weekly Update of Statement 24th March

Weekly Update on COVID-19      24th March 2020

English version -24thMarchAipsnJSAupdate

Hindi version – 24MarchHindiAipsnJSAupdate

Bengali version -24thMarchAipsnJSAupdate

Tamil version – 24thMarchAipsnJSAupdate

Telugu version 24thMarchAipsnJSAupdate

Odiya version- 24thMarchAipsnJSAupdate

 

The Situation and the Peoples Health Movement response

Issued by

Jan Swasthya Abhiyan (JSA) &

All India People’s Science Network (AIPSN)

 

  1. Community Transmission of the Corona virus seems to be very possibly well underway and India is now in what was being referred to as stage 3. While there were clear weaknesses in containment during Stage 2, notably delays in restrictions on air passengers entering India and weaknesses particularly in effective home quarantine measures, community transmission was almost inevitable. Containment could only slow down the spread, not prevent it.
  2. We are concerned that the government has not kept the public informed. Part of the problem is that they are limiting announcements of cases to those which have a laboratory diagnosis of COVID-19 disease. But since testing has been very low, the numbers of positive cases announced are also very low. India however has an influenza surveillance system that reports Influenza like illness (ILI) and Severe Acute Respiratory Illness (SARI) which continues to collect data. We believe that this system is reporting a peaking of such illness cases which, implicitly in the current context, are likely to be COVID 19. These reports were in the public domain previously, but the last report now publicly available is of February 23rd. The possible reason for this is may be to prevent panic. However, problem with this approach to data is that it leaves all health care providers across the country unprepared to protect themselves, or to ramp up preparations for the coming surge of cases. It also keeps citizens in the dark and conveys a false sense of security. As a result, we have numerous reports of suspected COVID patients reporting for testing at health facilities but there is currently no segregation or separate patient flows for them. Thus, hospitals could themselves become a major source of spread of infection. There is an urgent need to a) improve provisions for handling COVID 19 patients in the out-patient wards and bring out protocols within the next couple of days and b) re-start putting up district level information in ILI and SARI as reported by healthcare facilities through HMIS in the public domain, c) provide district level information on COVID-19 cases. This would not only help the public, but also the entire preparedness of the healthcare system.

Our working group on health sector preparedness is constituted and would be writing to the government on this. Additionally, at every district and state level we can also intervene with health department.

  1. Our appeal to the government is:

Keep the public informed. We will help you with containing the panic. Please make use of all civil society organizations but especially the people’s health movements, science movements, all trade unions and working peoples organizations to help control panic and help implement what is required now- which is “ISOLATE; TEST, TREAT and TRACE.- supplemented by social distancing”. This cannot be done without very wide support and trust of the people. We, in the people’s health movements caution that lockdowns and social distancing while necessary,, are very temporary, inefficient and incomplete solutions- and should not be projected as the main approach to responding to the epidemic.

  1. This week begins with news that the government has placed a large order for personal protective equipment (PPE), ordered over 5000 ventilators, instructed hospitals to prepare to deal with the expected surge and has started district focused containment action. Every one of these is a step in the right direction. We also note that the DG-ICMR has promised in his press briefing of March 22nd March that we would be increasing the capacity for testing to over 60,000 tests per week. We think that this should have been started two weeks back, but as they say, better late than never. Better information could have enabled more area-focused lockdowns in identified “hot spots”. However we also caution that even these numbers still appear to be too little. . At the minimum testing should include all those in whom COVID19 is a clinical differential diagnosis, as well as extensive testing in select sites (called sentinel surveillance) that would help us understand the proportion of asymptomatic, mild and severe illness in different states.
  2. We are concerned that the government is still on a learning curve in many of these areas, and may recognize the bottlenecks in commodity manufacture, procurement and management only after they encounter it. We in the people’s health movements and science movements along with organizations of working people have set up a working group of those who have long struggled to convince the government to develop Indian manufacturing capacity and trade policies which are consistent with the needs of Indian health security, self-reliance and sovereignty. They know the barriers to procurement that are going to rise and how imports from developed nations is going to become very difficult and unaffordable.

This working group on testing and treating would be issuing advisories to the government, informing the public on developments in these areas, and its members are available to help state and central government at a short notice.

  1. We are also concerned with information of serious deficiencies in the way isolation and quarantine and social distancing are being practiced and imposed. In many contexts because of inability to ensure home quarantine, institutional quarantine should have been considered. There is also a major problem related to human rights. Even in non-authoritarian governments with a liberal understanding of human rights and ethics, at such times abuse of rights are bound to occur and can only be ameliorated by taking feedback and listening to civil society organizations, with a tradition of working on such issues. This is not only for ethical reasons; it is essential for effectiveness of strategies. To give a few examples- people alighting from Mumbai or Delhi airports are stamped to signify home quarantine, opening the door for stigmatization which WHO has warned against. But they may have a full day of travel ahead to reach their homes and can often afford only public transport for that purpose. Or for example, filing FIRs against persons suspected of breaking home quarantine. Or use of unnecessary physical force for isolation.. Or denial of healthcare by hospitals. The range and instances of such abuse multiply. If not quickly curtailed it is going to lead to families and even communities losing their trust and confidence and lead them to hide their illness and exposure history. It would also lead to huge often panic-driven resistance. Government needs to create and keep channels open for the feedback.

Our working group on Physical Distancing and Quarantine would be bringing out information on this in a weekly manner and sharing this with both government and civil society.

 

  1. Even on social distancing, isolation and home quarantine, the bulk of current messaging addresses only the upper middle class and elite, the same social strata to which administrators and political leaders in decision making belong. They completely miss out and could be irrelevant to the poor and the majority of working people and their families. The messaging also conflates isolation (that only some people can pursue), home quarantine (effective only where public health infrastructure and house-to-house follow-up is strong), and social distancing (which in many situations is more a desirable than feasible solution and on which we cannot have too much expectations). Social distancing messaging should not become an opportunity for blaming the people for the epidemic in their communities, nor shift accountability to the community. And this is said without in any way diminishing the responsibility that individuals and families have in protecting themselves and in preventing further avoidable illness and deaths.

Our working group on community mobilization would be developing and would keep updating advisories in this area to meet the needs of the different sections of working people. It would also build the largest possible coalition to take such information to the people. It would be active in organizing different forms of community support and solidarity.

  1. We also have great concerns regarding the lock-downs. One set of concerns is regarding ethical and rights abuses. Another is on the duration and extent of lock-downs and the lack of evidence to guide such lock-downs. Further, lockdowns were announced in many areas without due notice, leading to panic-buying and mass out-migration of unorganized sector and labourers back to their villages in far-off areas, exposing them to infection in over-crowded trains and buses on the way, and to further infection dangers in rural areas with already weak public health infrastructure. There is need for clarity by the government on the criteria for lockdowns, and assessments that will be done to open the lockdown. The overwhelming public health opinion is that we are in for a long haul and even though the disease may subside within a period, there is all possibility of its coming back. Measures such as suspending Out Patient Departments, people not being able to reach hospitals due to shut down of public transport and so on can have disastrous consequences. Therefore government needs to seriously develop protocols for review and assessment of lockdowns. The most important concern is the huge, devastating economic consequences of such lockdowns on the lives and livelihood of the majority of the population and mostly on the poor, the marginalized and those living on the brink. The country was already going through an unprecedented economic slowdown, loss of jobs and incomes when this crisis happened. And huge degree of handouts to the corporate world and financial capital had weakened the ability of the government to respond to the crisis. Public expenditure on education, healthcare and social welfare had already been compromised and these sectors heavily privatized. This pandemic is thus a disaster coming on top of a system that has been pushed to the brink.

Our working group in this area is working with the people’s science movements and movements of working peoples to articulate the nature of state action as well as community action that is required to prevent and mitigate the social and economic crisis that this pandemic brings about.

  1. As we go to release this statement, news comes in of the 21- day nation-wide lockdown that the government has announced. We are seriously concerned that the government is promoting and pushing lockdowns and social distancing as the only effective method against the pandemic, when the evidence points to social distancing being one among many actions that governments must take, it may be necessary but in itself not sufficient. On lock downs the evidence is far from clear, and we know that nations like South Korea and Taiwan have done well without lock downs. We are appealing to the government to learn from the wide testing, isolation and tracing done in South Korea, and in all successful national control efforts. At best lockdowns buy time for governments to ready their health systems. It is in the latter than the government must focus. We are also appealing to the government to plan its lock downs based on good quality data of where the disease is spreading- and focus its actions in such districts or states, instead of shutting the entire country down. We are concerned at the high-handed and violent methods adopted by the Police and bureaucracy during lockdowns rather than a much needed empathetic attitude. We are also most disturbed by reports that many essential health services including outpatient services and other health programmes such as TB, HIV and maternal health services could be affected by both the lock down and diversion of all resources and attention and efforts to this one disease. Moreover there is absence of any economic and welfare measures for daily-wage earners, unorganized sector workers and out-of-state migrants. The net deaths due to all these collateral effectors of the lock down may outweigh the limited advantage lockdowns can provide.

 

For further information, please contact:

Sundararaman – 9987438253

Raghunandan – 9810098621

Sarojini N. – 9818664634

Sulakshana Nandi – 9406090595

 

Follow for regular updates:

 

Website www.phmindia.org www.aipsn.net

Twitter @jsa_india @gsaipsn

Facebook @janswasthyaabhiyan @allindiapeoplessciencenetwork