AIPSN brief to the political parties for consideration in their election manifesto

AIPSN brief to the political parties for consideration in their election manifesto

Read the manifesto from JVV Andhra Pradesh in Telugu

 

 

Click here to read the pdf of the AIPSN brief for Political Parties 

28 Mar 2024

AIPSN brief to the political parties for consideration in their election manifesto

The All India People’s Science Network (AIPSN) – a platform of people’s science movements across the country has the following positions on various critical issues e.g., propagation of scientific temper, S&T policy and process, Environment and Water resources, Health and Agriculture. As the country gears up for the 18th General Election, we would like to present these positions to be considered for inclusion in the electoral manifesto of the secular, democratic political parties of the country.

  1. On Scientific Temper

Article 51A (h) of the Constitution of India speaks of the duty of citizens to promote scientific temper. Recently, new challenges have emerged in the country in the form of strong socio-political narratives, backed by the State power, that seek to oppose any scientific approach, evidence-based reasoning or, indeed, any perspective that acknowledges universal scientific knowledge. We demand:

  • Promote the separation of State apparatus from religion.
  • Promotion and support of campaigns for popularization of science and its methods, and for promotion of scientific temper, evidence-based reasoning and critical thinking.
  • Reversal of the present government’s various methods and measures to undermine scientific temper, critical thinking and evidence-based reasoning in governance, education and among the wider public
  • Reconstitution of text-book committees to reverse the present. government’s anti-science revision of NCERT textbooks so as to promote critical thinking among students; re-write these textbooks to address deletion of Darwin’s theory of evolution and various chapters/ sections on India’s natural resources, forests, environment, mineral resources etc, and rectify the distorted picture of ancient Indian civilization projected in these texts.
  • A thorough revision of the now compulsory UG/PG Courses and reading material on so-called “traditional Indian knowledge systems;” revise teaching material for new optional Courses on Science, Technology and other Knowledge Systems in Ancient and Medieval India based on the vast body of historical evidence-based material already available on the subject.
  • Correction of the unscientific view being projected in educational institutions and among the wider public of imaginary achievements in S&T in ancient India, and the primacy and superiority of only one stream of cultural-religious-linguistic knowledge, as against the diverse sources and streams of knowledge in the Indian civilization including bi-directional exchanges with other civilizations for a true picture of the growth of science.
  • Restoration of autonomy of academic and research Institutions in both natural and social sciences; pay due regard to research/survey-based data as basis for evidence-based policy-making; correct retrospective manipulation of data to suit ideological narratives; defend and restore academic freedom and pluralism of opinion in universities and research institutes; restore the confidence of the people in scientific institutions
  • Strict monitoring and regulation of the dissemination of “magical remedies,” pseudo-science and superstitious beliefs through commercial activities and in the media, including through Anti-Superstition legislation in the Centre and States.
  • Resumption of population census driven public policy framing.
  1. On Science and Technology (S&T)
  • Enhancement of public funding of indigenous research in S&T to at least 2 per cent of GDP, with due importance to basic research.
  • Strengthening of the university system in research and development (R&D).
  • Decentralization of systems and processes for research funding; scrap the highly centralized National Research Foundation (NRF) set up under the NEP, which also burdens State governments without according to them equitable participation in decision-making; enhance research in state-level universities and collaborations with Central universities and national S&T institutions.
  • Allocation of funds for state-level initiatives for S&T interventions to tackle people’s problems e.g. drought, water resource management, rural livelihoods, issues faced by marginalized communities.
  • Provision of requisite mission-mode R&D funding for identified sectors of the “4th Industrial Revolution” such as Artificial Intelligence (AI), Internet of Things (IoT), bio- and nano-technology etc towards self-reliance in advanced technologies expected to dominate the “knowledge era,” but in which India is in danger of being left behind in pursuit of externally-dependent and false “atma-nirbharta”; also focus on agricultural research to break monopolies of MNCs and enable climate-resilient agriculture/horticulture.
  • Increase in number of research fellowships especially for first generation students; increase number of faculty research positions in institutes; increase quality and quantity of PhDs in which India lags behind.
  • Systematic measures to increase participation of women in STEM (science, technology, engineering and mathematics) research and jobs
  • Initiation of measures to reduce bureaucratism in S&T Institutions, and encourage academic freedom and culture of research towards reversing brain drain; reverse current trend of sycophancy, fear and discouragement of pluralism in universities and research institutes.
  • Regulation of AI, genetic engineering, data-mining and IT-based surveillance so as to ensure the public good.
  • Review of decision to close down many government-funded S&T Institutions; resuming government support for a restructured Indian Science Congress.
  • Promote free and open source software (FOSS) and other new technologies, free from monopoly ownership through copyrights or patents; “knowledge commons” to be promoted across disciplines e.g. like biotechnology, AI and drug discovery.
  • Recognition of digital infrastructure as public infrastructure to be used for public good.
  • Investment in public communication networks and free knowledge access to scientific and other academic publications without copyright barriers.
  • Ensuring all public funded research is made accessible to all.
  • Rigorous double-blind clinical trials with publication of data for open review for approval of new medicines, vaccines etc.

 

  1. Environment

Various dilutions of regulatory provisions for environmental protection have taken place in the recent past that would have serious impact on our natural resources and climate and will affect people’s livelihoods and wellbeing. There will have to be reversals of these changes. The specific demands are the following:

 

  • The system and processes of Environmental Impact Assessment (EIA) and Environmental Clearances at State and Central level be made effective, time-bound, transparent, accountable, and free of conflict of interests. EIA is to be conducted preferably through an independent Environmental Protection Agency; repeal EIA Notification 2020 and issue revised guidelines.
  • Economy-wide measures be planned and initiated to reduce greenhouse gas (GHG) emissions under the UNFCCC framework as applicable to developing countries, through effective policies, regulation, de-carbonization, energy efficiency in all sectors of production and consumption, while providing for a just transition from fossil fuels; promotion of renewable energy such as solar and wind; reducing energy inequality and promoting energy access for economically weaker sections such as in public transport; India’s updated Nationally Determined Contribution (NDC) required to be submitted to UNFCCC in 2025 to be re-cast through a participatory process involving all stakeholders.
  • A National Adaptation Plan (NAP) should be evolved through a participatory process involving all stakeholders especially States to tackle climate impacts such as on agriculture, extreme rainfall and related landslides and urban flooding, heat waves and urban heat islands, coastal erosion and sea-level rise; streamline systems to tackle natural and climate-related disasters; evolve and implement climate resilient development strategies especially addressing the needs of vulnerable populations; provide adequate funds from the Centre and build capabilities of States and local governance structures for the above.
  • Sustainable and environment/climate-friendly development strategies should be evolved for the fragile Himalayan region and eco-sensitive regions of Western Ghats and the North-East; undertake comprehensive review of infrastructure development and urbanization in hill areas, especially in the Western Himalayan region.
  • Thoroughly revise National Clean Air Programme (NCAP) towards rapid and goal-oriented reduction of air pollution in urban areas especially through promotion of public mass transportation in preference to personal vehicle use, and effective regulation of polluting industries and construction activities; strengthen Central and State regulatory authorities.
  • Urgently initiate measures to prevent degradation and destructive development of riverbeds and flood plains, including in urban areas.
  • Undo different provisions of the Forest (Conservation) Amendment Act, apart from the modified definition of Forests struck down by the SC, especially 100 km from international boarder and LAC/LOC being exempt from any regulatory measure; ensure protection of rights of tribals and other forest dwellers under Forest Rights Act, 2006.
  • Repeal provisions of biodiversity Amendment Act 2023 which permits transfer of knowledge regarding bio-diversity resources to corporate without permission of National biodiversity Authority, and also denies local communities of due compensation or share of these benefits.
  • Scrap the environmentally disastrous and pro-corporate islands Development Plan for Andaman & Nicobar and Lakshadweep Island chains, without due consultation with local population in Lakshadweep, and endangering the tiny remaining populations of mostly isolated tribes in the Andamans; re-examine feasibility and location of proposed naval base in A&N.
  • Scrap environmentally dangerous National Oil Palm Mission with highly inflated claims of yields and focusing on eco-sensitive North-East and Andaman Islands.
  1. Water Resources
  • Re-formulate National Water Policy treating water as a scarce public good; tackle the growing water crisis; enhance equitable water availability for optimized domestic use, irrigation and industry through effective protection of rivers, expansion of water bodies and increased groundwater recharge; appropriate legislation, effective regulation and demand management of water; water audits and measures to conserve, treat and recycle water especially in urban areas.
  • Ensure equitable provision of WHO-standard piped potable drinking water to all households
  • Halt privatization of water resources and water distribution utilities in urban areas and recognise the right to water as part of the right to life.
  • Check pollution of rivers and other water bodies through effective legislation, regulation and enforcement of sewage and other waste-water treatment and recycling policies; withdraw provisions of Water (Prevention and Control of Pollution) Amendment, 2024 allowing Centre to override State Pollution Control Boards (SPCBs).
  • Undertake comprehensive review of the programme and projects for inter-linking of rivers.
  • Plan and urgently implement measures to protect and improve catchment areas of major rivers especially in the Himalayan region; also take all steps possible to check glacier melting rates such as through regulation of fossil-fuel powered vehicular movement and air pollution in mountain regions.
  1. Health
  • Make right to free health care justiciable through enactment of appropriate legislations at both Central and State levels.
  • Retain health services as a state subject with strong emphasis on federalism.
  • Public expenditure on health to be raised to at least 3.5 per cent in the short term and 5 per cent of the GDP in the long term, with at least 1% and 2% respectively coming from the Centre.
  • Out-of-pocket expenditure on health to be brought to below 25% of health spending expand and strengthen the public healthcare system to ensure free availability of quality health care at all levels, including entire range of medicines, diagnostics and vaccines, and accountability to local communities.
  • Scrap the government-funded PMJAY/Ayushman Bharat health insurance scheme and replace it with a Public-centred Universal Health Care system.
  • Reverse the privatisation of health care services and outsourcing of services through PPPs.
  • Reverse the re-branding of Health and Wellness Centres as ‘Arogya mandirs’.
  • Extend and reform the ESI scheme to effectively protect workers’ health in both organized and unorganized sector, and also covering occupational health.
  • Effectively regulate the private health care sector, especially corporate hospitals which should be brought under the Clinical Establishment Act. Modify the National Clinical Establishment Act, 2010 ensuring implementation of the Patients’ Rights Charter and standardization of reasonable rates and quality of various services.
  • Ensure right-based access to comprehensive treatment and care of persons with mental illness through integration of the revised District Mental Health Programme with the National Health Mission.
  • Adopt a people-centred, rational pharmaceutical policy with effective cost-based price controls, elimination of irrational and hazardous formulations, and a comprehensive generic medicines policy covering labelling, prescription and availability at all retail outlets; ensure availability of essential drugs free of cost at all public health care facilities.
  • Initiate programs to break monopolies of pharmaceutical multinational companies in critical areas.
  • Revive public sector pharmaceutical units to harness them for production of essential drugs and vaccines, and reverse privatization trends; reinstate Open-Source Drug Discovery (OSDD) programmes and collaborative R&D for affordable medicines; remove GST for life-saving and crucial medicines.
  • Strictly control and regulate clinical trials and prohibit unethical clinical trials; develop a justiciable charter of rights for clinical trial participants
  • Remove US government’s drug law enforcing agency USFDA’s offices and officials from India.
  • Resist dilution of India’s Patent of Laws and reject provisions in Free Trade Agreements that obstruct domestic production low-cost generic drugs.
  • Ensure effective, appropriate regulatory oversight of AYUSH system of medicine, while supporting evidence-based use of such systems.
  • Give priority to the setting up of new public colleges to train doctors and nurses, especially in underserved areas such as in the North East and in poorer States. Training institutes to be set up for health workers.
  1. Agriculture

            Right to land, water and commons for all

  • Provide equitable access to land and water: legislate for homesteads for the rural poor; grant land rights to landless for cultivation; promote kitchen gardens, backyard poultry, cattle sheds and group farming.
  • Place all above-ceiling land presently held by public or private entities under control of the state and union government for the redistribution to the landless.
  • Create a register of tenants and provide smallholders with secure tenancy. Give tenant farmers statutory support, recognise tenants as beneficiaries of schemes announced for individual benefits, and access to benefits from sector wide schemes financed through public investment.
  • Recognize women as farmers and grant them land rights, secure their tenancy rights over leased lands.
  • Recognize land rights of Adivasi farmers, implement Forest Rights Act (FRA), review all rejections under FRA, and roll back pro-corporate amendments to Indian Forest Act, 1927.

            Right to Food, Employment, Education, Health and Social Protection

  • Ensure job security and minimum wage by extending the number of workdays from 100 to 200 workdays in rural areas @ Rs. 800 wages per day, implement existing provision of 100 days of MGNREGA without creating digital hurdles.
  • Introduce a provision of 100 days of labour support for the SC, ST, and other small and marginal farmers for land development and for the adoption of integrated farming systems (IFS) including natural farming, thus 200 days of rural employment @ Rs. 800 wages per day.
  • Enact old age pensions.
  • Provide childcare and crèche facilities in agricultural workspaces.
  • Provide for separate courts for protection against caste, ethnic, religious, gender-based oppression.
  • Introduce Urban Employment Guarantee Act, guarantee employment for graduates from rural households in nearby towns.

            Right to public and bank finance, production inputs, knowledge and market

  • Guarantee extra budgetary resources to states from the 15th finance commission for raising the level of gross capital formation in agriculture as a percentage ford from the current level of 15.7% to 30%.
  • Guarantee primary producers’ freedom from debt by implementing complete(formal and informal) loan waiver, restore the right of primary producers to priority lending, stop co-lending to delink farmers from the high-cost economy in agriculture; reduce the risks faced from climate change in respect of pursuing agriculture & allied sector occupations.
  • Create a single-window loan facility for small holders to promote integrated farming, strengthen SHGs and Kudambashree-type of institutions to enable women farmers to access agriculture credit from public banking.
  • Guarantee remunerative prices for agricultural commodities establish an effective system of public procurement of all farm produce declared as essential produce/value added products by rural households through cooperatives for the promotion of sustainable rural livelihoods and for the creation of a universal public distribution system.
  • Guarantee access to publicly regulated markets purchasing the primary produce at the minimum support price (MSP) not lower than C2 costs plus 50 % for the products declared as essential commodities for production by state legislatures.
  • Take agriculture out of WTO, no more free trade agreements (FTAs), and no more patent like intellectual property rights (IPRs) on seeds.
  • Withdraw from the agreements signed by ICAR with Bayer, Amazon and otherness, guarantee research, advice, testing and extension through public sector undertakings, and pave the way for national ownership and control of infrastructure required for agri-digitalization and agri-tech delivery.
  • Reintroduce sectoral reservation through legislation for the products attracting AGMARK label to encourage value addition through cooperatives, micro and small businesses & PSUs in order to keep big business out of local markets.
  • Ensure agro-ecologically coupled integration of primary, secondary and tertiary industries, and restore state/district level planning by establishing statutory boards for scientific and equitable land use, area planning, market development, and promotion of value addition to co-products and by-products through group enterprises.
  • Separate Fisheries Ministry in Central and State Governments with the mandate to protect and promote sustainable fisheries and the livelihood of small-scale fish workers including fishers, fish farmers, fish vendors and other ancillary fish workers.
  • Establish a National Commission for Fisheries to look after policy implementation, inter-state disputes, protection and promotion of the rights and entitlements of small-scale fishing communities.
  • Create in every state “State Commissions for Agriculture and Farmers’ Welfare”.
  • Stop entry of private Dairy Corporate Companies and import of foreign dairy products that threaten existence of India’s Dairy Cooperatives.
  • Abandon plan to open the Indian market by permitting Free Trade on milk and milk-based products.
  • Ensure remunerative prices for milk and milk products.

 

For clarifications contact:

Asha Mishra, General Secretary, AIPSN  gsaipsn@gmail.com, 9425302012, Twitter: @gsaipsn

Declaration and Resolution on Scientific Temper

Click here for English pdf  of the Declaration of Statement on Scientific Temper with signatories 

 

Other languages: Tamil Bengali Telugu

 

 

Click here for English pdf of the Resolution adopted along with the Declaration on Scientific Temper 

 

Other languages: Tamil    Bengali  

 

Leaflet/Powerpoint distributed about the Declaration/Resolution in  Tamil  Bengali 

 

 

 

Adopted at “Campaign for scientific temper culmination program and National convention for declaration on scientific temper”

held on 28th Feb 2024 at Kolkata

 

Statement on Scientific Temper in the Current Context

Executive Summary There is an urgent need for a renewed commitment to evidence-based reasoning, critical thinking and a scientific approach in India, especially amidst growing socio-political movements that challenge a scientific temper and universal knowledge production based on commonly agreed methods and understanding. Given the changes in society and technology since the earlier declarations on scientific temper in 1981 and 2011, we emphasise the importance of embracing natural and social sciences, humanities, and the rational experiences of ordinary people in the common endeavour to combat the post-truth culture, the intentional promotion of ignorance, and diminishing trust in science exacerbated by misuse of technology. We call for action across three fronts: the State’s role, the involvement of scientific and academic institutions, and combating the undermining of science by the State, the erosion of academic freedom, and the spread of pseudo-science and unscientific beliefs. We urge scientists, intellectuals, and other like-minded individuals to support evidence-based thinking and policy-making and to uphold constitutional values to foster a scientific temper.

Introduction Since the Coonoor Statement on Scientific Temper in 1981 and the Palampur Declaration in 2011, there have been significant socio-political changes in India and around the world. Briefly, these earlier statements had emphasised the importance of fostering a scientific attitude among the people for development and social advancement. Over time, movements promoting scientific temper in India have also evolved in accordance with changing public perceptions of science and technology (S&T).

Recently, new challenges have emerged in India and elsewhere in the world in the form of strong socio-political movements, backed by the State power, that seek to oppose any scientific approach, evidence-based reasoning or, indeed, any perspective that acknowledges universal scientific knowledge. Globally, a post-truth culture is spreading, marked by a deliberate spreading of ignorance and an anti-intellectual atmosphere, along with a diminishing trust in science. It is ironic that technology, part of the broad umbrella of science, is being harnessed to support these trends through social media, such that manufactured sentiment, prejudice, false narratives, baseless opinions and conspiracy theories gain acceptance as valid ways of thinking.

Against this background, the current situation requires a renewed commitment to robust evidence-based reasoning, drawing from accumulated knowledge in the natural and social sciences, and humanities, as well as from the know-how and rational experiences of working people. Such reasoning aligns with well-recognized methodologies of different disciplines, including emerging interdisciplinary research, applicable not only in academic environments, but also in public discourse and understanding. Both scientists and lay practitioners need to actively embrace and popularise these methods considering the new socio-political realities in India.

This contemporary statement on Scientific Temper has become essential, to address present challenges. This statement shall not undertake a critical review of the previous statements / declarations or debate their points. Instead, it acknowledges past debates and critiques, incorporating their essence into the current statement, recognizing the commonality of scientific disciplines and their methodologies. Rather than revisiting old debates, the focus here is on delineating the significant challenges faced in contemporary India for the constitutionally mandated task of promoting scientific temper, the spirit of inquiry, and humanism. Knowledge production and advancement through purposeful discovery and evidence-based reasoning, including thorough consideration of diverse opinions, is currently under severe threat both in academia and in society at large.

Dangerous new theatre As noted earlier, the arena for fostering scientific temper has evolved significantly in recent decades, becoming increasingly contested, including aggressive socio-cultural forces as well as governmental policies and administrative measures antagonistic to scientific temper. The current situation in India demands critical understanding and action on three interrelated fronts: the role of the State and polity, the character and function of scientific research and academic institutions, and malign influences in society and among the general public.

Article 51A(h) of the Constitution of India speaks of the duty of citizens to promote scientific temper. There is concern in some quarters that responsibilities of the State in this regard have not been adequately highlighted. While it might have been assumed that the State’s primary responsibility is implicit when citizens are called upon for certain duties, there is a need for a clearer delineation of the State’s role.

Note: In the declaration, the terms ‘scientists’ and ‘scientific institutions’ are used as terms denoting all natural sciences, social sciences and humanities disciplines, and those others following an evidence-based path of knowledge production and understanding.

Role of the State In the initial post-Independence decades, the Indian State placed significant trust in scientists1 and scientific institutions. Development policies were evidence-driven, with research institutions and centres of excellence enjoying high priority and prestige, and enjoying substantial autonomy. Documents like the Industrial Policy Resolution and a unique Scientific Policy Resolution were foundational to planned development, guided by a multidisciplinary group of experts in the Planning Commission. Independent scientists and social scientists, both from India and abroad, were involved in policy-making, underlining the importance given to science and evidence-based policy-making. Notably, religion played a minimal role in state affairs, and secularism, defined as non-discrimination and equal respect for all religions, was practised. However, the evils of casteism and communalism have never been properly eliminated.

However, in subsequent years, bureaucratism, elitism, and a techno-fix mentality crept into the system, creating something of a divide between scientists and the general public. Trust in scientific institutions also eroded as a perception grew that “establishment science” primarily served officialdom and corporate interests, rather than the public good as supported by verifiable data. During this period, academic, professional, and informed activist voices in civil society critiqued official narratives, influencing public opinion and contributing to critical thinking and evidence-based policymaking. While the State may not have proactively cultivated scientific temper, it engaged with and supported activities to popularise science among the wider public and children. The State also provided considerable space in governance and public discourse for non-official scientific, expert, and informed lay opinion.

Undermining science and a scientific approach   Presently, the State displays a stark departure from this earlier stance. Government and its various organs now actively oppose a scientific approach, independent or critical thinking, and evidence-based thinking and policy-making. This antagonistic stance is widely and persistently communicated to the public through various means, perpetuating such attitudes. State support for research and development (R&D), already below comparable countries as a percentage of GDP, has hit historic lows, raising serious concerns about India’s future in the knowledge era. Domestic assembly by cheap labour is misrepresented as self-reliance, thus also underplaying the need for research and knowledge production.

Funding, fellowships, and independent research face severe cuts in academic and research institutions, burdened by overpowering bureaucratic structures. Career advancement now favours adherence to dominant ideologies, sycophancy, and obedience to government directives over adherence to imperatives arising from domain expertise and research-based insights. Development data and India’s position in reputed international rankings are contested on spurious grounds. Similar data generated in India, even by government institutions, are rejected or manipulated to fit political narratives. On numerous issues, the government claims to lack data, but still proceeds with policy decisions. Open discussions in higher learning institutions are discouraged, hindering critical thinking, pluralism, and academic freedom.

Beyond image management, these tendencies undermine a scientific approach and evidence-based policymaking, demoralising the knowledge production community and fostering anti-intellectual attitudes.

The State and allied social forces directly undermine science and its methods among the public. Unscientific claims by prominent figures in political circles, boasting of imaginary technological achievements and exaggerated ideas about ancient Indian knowledge, are used to build and support a hyper-nationalist narrative. These assertions lack evidence, relying on ambiguous mythological references and dubious interpretations of ancient texts, often draped in quasi-religious cover so as to suppress dissenting voices. Such fanciful and boastful claims undermine many actual substantial contributions of ancient India emanating from various cultural streams and covering intellectual as well as artisanal and technical accomplishments. Critics of such claims are readily branded as anti-national or westernised, questioning both history and science, and undermining the scientific method. Dissent and plurality of opinion, known to be enabling conditions for intellectual progress, are presently under threat.

Assault on the education sector It is disheartening to witness these trends now being introduced into the formal education system, potentially influencing an entire generation unless effectively countered. School textbooks and readings in higher education are undergoing revisions that promote the idea of the unquestioned superiority of knowledge in ancient India, while downplaying the role of other civilizations and their groundbreaking contributions. Whereas addressing Euro-centrism and acknowledging the contributions from ancient India, China, and other “eastern” civilizations is essential, denying the emergence of modern science and technology and the industrial revolution, and the factors leading to it, is not only untruthful but also misleading. The giant strides of modern science and technology cannot be undermined or replaced by fictional narratives, as seen in revised school textbooks of agencies at the Centre and in various states.

These revised textbooks also omit chapters on crucial historical, societal, economic, and ecological issues in India. In an examination-oriented system not fostering critical thinking, this leaves students ill-prepared for higher studies or research and for their roles as informed citizens contributing to national development.

In higher education, mandatory courses on “traditional knowledge systems” are being introduced, presenting a-historical and distorted accounts of knowledge in ancient India. These courses exclusively glorify the Vedic-Sanskritic tradition, neglecting other cultural streams in ancient India and completely disregarding the significant generation of new knowledge in mediaeval India, out of prejudice against particular religious and cultural

streams. This deliberate slant aims to erase or rewrite historical evidence and obstruct critical thinking, leaving students and citizens vulnerable to bias and instilling a distorted view of syncretic Indian traditions and multicultural reality. In the long run, this will result in incalculable damage to the progress of Indian science and to social harmony.

Societal attack In recent decades, India has witnessed the growth of socio-religious orthodoxy, traditionalism, and revivalism, fueled by majoritarian socio-political forces. Traditional religious practices, festivals, and communal forms of organisation have proliferated. Numerous “Godmen” have emerged with substantial resources, sizable followings, and at times, significant political backing. These cults, despite projecting high-thinking spiritualism, have propagated superstitions, pseudo-scientific beliefs, and socio-religious orthodoxy.

Today, social forces aligned with the ruling establishment and supported by the State, disseminate pseudo-science and a belief in mythology as history. False narratives are being used to construct a unitary majoritarian religion and culture, contrary to the diverse religious beliefs even among the majority community. False and unscientific narratives, such as vegetarianism as a dominant “traditional” practice, are being promoted, contradicting scientific surveys conducted by official agencies.

During the COVID pandemic, superstitions and pseudo-scientific notions related to health were actively promoted under the guise of endorsing “traditional” or ancient Indian health systems while implicitly or explicitly criticising modern medicine. Highly placed authorities encouraged practices like lighting lamps and clanging utensils to ward off the virus, with social media amplifying purported “proof” of efficacy, such as recordings of “cosmic vibrations” by NASA. Other pseudo-scientific claims are similarly backed by false evidence supposedly coming from reputed scientific agencies. Artificial creation of long-lost legendary ancient rivers is being undertaken to perpetuate mythology. All these exploit the enduring respect common people hold for science and its truth value. The forces of unreason seek to sow confusion regarding evidence and scientific methods.

Social media and digital technologies play a pivotal role in the State-backed dissemination of unscientific and anti-scientific views, pseudo-science, false narratives, and conspiracy theories aimed at undermining a scientific approach.

In closing, it is important to address the idea that “other worldly” religious beliefs pose the only or major obstacle to fostering a scientific temper in India. Faith poses many challenges which science or rationalism may not always be able to tackle, insofar as faith itself may be defined or perceived as belonging to a non-physical domain. Freedom of religion or Individual faith may indeed be accorded due recognition. At the same time, discriminatory practices or those that impinge on others’ rights or affect public order, must be opposed, and their irrational basis explained. Obscurantism persists due to ongoing weaknesses in society itself, highlighting larger battles that need to be fought, of which the present one may be just a part. Given the organised challenges to a scientific approach discussed earlier, a more focused and targeted strategy is required for the campaign to promote or strengthen a scientific temper.

Declaration We scientists and intellectuals across disciplines, activists and all individuals passionate about spreading a scientific temper, acknowledge that the struggle to promote a scientific temper is wide-ranging and embraces many dimensions. Yet we also understand that, given the grave threats posed in the current context, the major challenge in this period is to combat and roll back these threats. We realise the imminent danger posed by organised multi-pronged attacks to undermine a scientific attitude among the populace. Such attacks not only disseminate pseudo-science, blind faith, and unreason but also promote obscurantism, communitarian prejudices, and discrimination, striking at the core of a humanist approach. False narratives, unfounded opinions, and a cloak of religiosity are wielded to instil adherence to a manufactured, homogenised, majoritarian idea of India.

We, the signatories of this declaration, re-attest the importance of working towards promotion of scientific temper in society. We recognise the grassroots work put in by people’s science movements, other like-minded organisations and dedicated individuals, and commit to support these and other similar efforts. We appeal to like-minded individuals in academia and research institutions, the bureaucracy, and the political class to take a stand upholding constitutional values.

 

List of Signatories given below 

 

 

 

 

 

For further information contact

Satyajit Rath  9868877399

Asha Mishra   9425302012

Arunabh Mishra  9831105979

Krishnaswamy 8012558638

Aniket Sule  9820273239

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Resolution adopted by the AIPSN along with the  “Statement on Scientific Temper Declaration”

in the  “Campaign for scientific temper culmination program and National convention for declaration on scientific temper”

held on 28th Feb 2024 at Kolkata

 

 

Convinced that India that is Bharat grew for several centuries as Hindostan, and where the people of various religions chose to live together after becoming politically independent from the British Empire and experiencing the partition, is not  a society of comparative and competitive religious fanaticism;

Certain that Hindostan is not the land of make-believe demands on Astha (the tradition of belief systems) alone, but that Hindostan is also the land of modern interpretations of religion;

Confident that Hindostan is the land of the rich tradition of syncretism (combining different traditions) and of seekers of the Universal Truths in religions, and that the people cherish civilizational heritage and celebrate the unity in diversity in food, dress and language on everyday basis;

Clear that Hindostan is the land where Nastiks and Astiks coexisted, materialistic philosophical traditions, for example, lokayata flourished, and the revolution of equality through Buddhism appealing to large sections of society took root, and where the traditions of rebellion and resistance grew through the teachings of Basava, Kabir, Nanak, Narayana Guru, Periyar and many more, promoted inclusiveness and syncretism of sufi and bhakti spiritual preachers;

Accepting that the people care for the legacy of the freedom movement, constitutional vision, national unity and integrity, and do not doubt that the majority is concerned about economic, ecological and social justice, and they continue to think about fundamental rights and directive principles of state policy enshrined in the Indian Constitution;

Recognizing that the people as bearers of historical knowledge, skills and culture, and as social carriers of agro-food diversity, culinary heritage, dietary selections, continue to enjoy variegated range of food, health and fitness practices, and they would be willing to stand up once again against the bearers of sectarian politics trying to take away their economic, social and political freedoms;

Recalling that the contributions to modern science & technology made by J C Bose,  M Visvesvaraya, P C Ray, C V Raman, M N Saha, P C Mahalanobis, S N Bose, S.S. Sokhey, SS Bhatnagar, Homi Bhabha,  Vikram Sarabhai, Satish Dhawan and by many others who challenged the colonial order in S&T, and the perspective and strategy of Scientific Policy Resolution (SPR, 1958) which cherished self-reliance and, embraced scientific approach to policymaking, the scientific and technological communities would not let the people suffer unreason and eliminate the space for pluralism and diversity from the world of higher education, science, technology and humanities;

Persuaded that as the post-independent India’s transformative impulses of self-reliance that accommodated the Gandhians, Nehruvians and Leftists to practice their own S&T heuristics for development in the parallel, gave a place to the ethos of scientific temper and humanism in the Indian Constitution, and in the National Curriculum Framework (2005) and in the Right to Education legislation (2008), the Indian S&T community and the people can be mobilized to defend these gains;

Knowing that the ecumenical (promoting unity among religions), cosmopolitan and modern traditions of scientific and technical practice have deep roots in India, the S&T community can be made to appreciate that the sources of ancient and medieval contributions to science involved multi-cultural interactions, and that the attempts to present mythology as history and fiction as science do not resonate well with the people, the vast majority of Indian people can be made to understand how the latest modern construction of the past traditions is to present an ideology that glosses over and hides the inequalities and exploitation based on caste, class, gender and community;

Recognising that as the people resisted Brahmanism and caste oppression in the ancient and medieval times, the latest attempts to cultivate and impose the irrational and unreasonable ideas on the Indian Women, Youth, Adivasis and Dalits can also be defeated among the people across North, South, East and West of India by mobilizing the people against the assault on scientific temper in the relevant spheres of school and higher education, scientific research and science popularisation;

Feeling alarmed at the Union Government’s blatant unconstitutional attempts to impose on the states the National Education Policy (NEP, 2020), that has the potential to damage irreparably the national character and destroy the secular and democratic contributions of Indian education, the Peoples’ Science Movements (PSMs) call upon the state governments to resist the efforts that sow the seeds of hatred and conformism deep into the mind of the young under the influence of the idea of Hindutava – a destructor of social progress and universal brotherhood/sisterhood, and rededicate themselves to developing quality education with public purposes of national importance

As PSMs,

We solemnly affirm our constitutional right to defend the integrity of Article 51 A(h), and to ensure that the investments in education, science, technology, humanities and arts are considerably enhanced and directed to work for the realization of the scientific temper/outlook[1], for the cultivation of linguistic and socio-cultural diversity, for the universally cherished message of love (Vasudhaiva Kutumbakam’ – the world is one family’ ) and for the secular and socialist idea of India and for the reduction of inequalities;

We will contribute to the movements seeking economic, social and ecological justice, and work for the dignified livelihood for the Indian people as a whole through education and research, commit to redouble our own efforts for the promotion of progressive anti-imperialist nationalism, and to strengthen the role and contribution of Indian S&T institutions in the processes of decision making and evaluation of the socio-economic policies under implementation;

We continue with the work started by Dara Shikoh, Savitribai and Jyotriba Phule, Ramabai, Rabindranath Tagore, Nehru, Mahatma Gandhi, Periyar, Bhim Rao Ambedkar, EMS Namboodripad, Ashfaqullah, Bhagat Singh, Subhas Bose, Meghnath Saha, S.S Bhatnagar, Homi Bhabha, S.S. Sokhey, Vikram Sarabhai Husain Zaheer and many others who stood their ground and established the edifice of post-independence period modern S&T institutions, and helped the people to realize the idea of India and the legacy of progressive traditions of the freedom movement;

Mobilize the scientific community to stand up for academic freedom, and actively collaborate with the democratic movement and civil society to defend civil liberties and democratic rights, freedom of expression, organization, representation and struggle through constitutional means, and expose and isolate the forces supporting the babas spreading fatalism and unreason,

Collaborate and work with the rationalists, scholars, academics, scientists, technologists, social scientists, teachers of humanities and sciences,  and professionals about the way forward for the realization of the above stated goals of social progress, propose policies, build institutions and establish a standing mechanism to pursue the challenge of cultivation of scientific temper,  humanism and world peace.

[1] The term scientific temper is broadly defined as “a modest open-minded temper—a temper ever ready to welcome new light, new knowledge, new experiments, even when their results are unfavourable to preconceived opinions and long-cherished theories.

For further information contact

Satyajit Rath  9868877399

Asha Mishra   9425302012

Arunabh Mishra  9831105979

Krishnaswamy 8012558638

 

 

 

 

AIPSN Calendar 2024

AIPSN Calendar 2024

To view the AIPSN Calendar click here

 

 

Click to see writeup of calendar in Tamil

 

 

Dear Friends
AIPSN is happy to put in your hands the “Chronicles of the Centuries”, a wall calendar for 2024 which traces the history of the development of science and technology in our subcontinent.

Based on the award winning serial ” Bharat ki Chhaap” it covers the period of each episode in one month of the calendar. Beautifully designed by “Design Orb”, with unique features like a direct QR code link to the relevant serial episode, the calendar will become a doorway for an exciting multimedia tour of our science history. It is especially relevant for schools, colleges, and educational institutions.

 

The message of the calendar is the message of “Sabka desh, Hamara Desh” and “Scientific Temper for All” as the Idea of India for meeting contemporary challenges facing the country and humankind.

 

We have prepared this as  part of our Campaign for Scientific Temper. Thanks to the committee of 4 members Vivek Monterio, Arunabh Mishra, Sabyasachi Chatterjee and T V Venkateswaran for their efforts in developing this Calender. Thanks to Navnirmiti for their contribution in making the same..

 

The Cost of the hard copy of the calendar is Rs 175 for copies less than 50. Please send the amount to the account number given below. Send an email with the transfer details and address to post the calendar  to aipsnbooks@gmail.com

The account no is given below .

All India People’s Science Network
A/c No-35570899619
Bank Name- SBI
IFSC- SBIN0004415
Branch- Gulmohar Colony, Bhopal

Institutional or bulk orders for more than 50 copies please send  enquiries to aipsnbooks@gmail.com

Regards
Asha Mishra

General Secretary AIPSN

Cover of calendar 2024

Cover of Calendar 2024

First page of Calendar 2024

First page of Calendar 2024

Jan 2024 of calendar

Jan 2024 of calendar

End page of Calendar 2024

End page of Calendar 2024

No to centralization and privatization of research funding: Remit NRF bill to Parliamentary Standing Committee

Click here to see the signature campaign which closed on 30July

Press Coverage in Newsclick  TheHindu

Click here to see the press release on AIPSN letter head 

Links here  to download the press release in pdf: English , Tamil 

Read this to see a detailed AIPSN statement on the NRF

Press Release

             All India Peoples’ Science Network (AIPSN) says no to centralization and privatization of research funding and asks the Union Government to remit National Research Foundation Bill to Parliamentary Standing Committee on S&T, Environment and Forests for a comprehensive assessment.

The National Research Foundation (NRF) Bill, 2023 seeks to replace the Science and Engineering Board (SERB) Act, 2008 by establishing an entity that will not be a fully publicly funded, dependent on corporates, philanthropic bodies and international foundations for funds, centralized in decision making via the Prime Minister as ex-officio President and the Union Ministers of S&T and Education as ex-officio Vice-Presidents and controlling the directions of academic research across disciplines and domains of application.  The original rationale of NRF was to redirect the flow of funds to the state universities to strengthen them as academic institutions.

In the five year allocation of Rs 50,000 crores for R&D through the NRF, 72% of will be financed by the private sector (through as yet unidentified process), and only 28% funded by government. The funding structure will seek the establishment of a stronger intellectual property mechanism of the Bayh-Dole kind which has been resisted by the academic institutions. In the current proposal corporates and elite institutions with access to power centers will have an edge.

Only 1% of the institutions of higher education engage in active research. In terms of the percentage of GDP, India’s spending on research and development (R&D) is among the lowest in the world. In 2022, India only spent 0.65% of GDP on R&D. The public funding for R&D has come down from 0.8% at the start of the 2000s to about 0.65% now; full time equivalent (FTE) researchers in the higher education sector declined from 39.96% in 2015 to 36.48% in 2018. Researchers employed in the publicly funded research sector declined from 30.32% in 2015 to 23.13% in 2018.

The NRF would not be able to address any of these structural impediments to the promotion of academic research and research of societal application and public value.  The state universities need more qualified teachers and researchers in permanent posts. Rampant feudalism, gender and caste based oppression, lack of culture of collaboration are major obstacles to the climate for research and innovation. The NRF hands over executive control and channel of funding to the governing body with much say for corporate entities with no representation to state governments in the Union Government funds for R&D.

It is important to involve academics from all over the country, the state higher education councils and the line ministries of the Union Government to ensure decentralized decision making. The NRF can undermine the possibility of harnessing the energy of multiple sources of initiatives. Joint planning is a more effective way of realizing diversity and plurality of missions in the world threatened by climate change and inequality.

            AIPSN demands that the “National Research Foundation Bill 2023” be re-examined. This bill should be sent to the Department Related Standing Committee on S&T, Environment and Forests for a comprehensive assessment. The Committee should invite the development authorities, line departments of the union government and state governments, the representatives of organizations working with the scientific community and individuals to submit their views on the Bill. The centralisation of funding, lack of academic oversight, not addressing the existing structural problems, privatisation of funding in NRF Bill needs re-examination and a thorough open scrutiny by the scientific community.

 

For Contact:

Asha Mishra, General Secretary, AIPSN Mobile: 9425302012   Email: gsaipsn@gmail.com

P.Rajamanickam, AIPSN Higher Education Desk Convener, Mobile: 9442915101

 

 

AIPSN Statement on ‘Fridays for Future’ Climate Actions: 23 Sept 2022

AIPSN Statement on ‘Fridays for Future’ Climate Actions: 23 Sept 2022

Click here to read the statement in  English , Hindi, Bengali, Ahomiya , Odiya

Climate Strike Actions, mostly involving students, youth and related movements, have been taking place all over the world as part of the global ‘Fridays for Future’ campaign initiated by Swedish teenage activist Greta Thunberg in 2018. This year the selected date is Friday 23 September, 2022. The All-India Peoples Science Network is organizing activities all over the country on that day along with climate campaigners in other countries.

‘Climate Strike’ actions this year have special significance because, perhaps more than in previous years, climate impacts have hit nations across the world like a sharp slap on the face, reminding us all of the serious consequences of ignoring climate change and the factors causing it. Heavy use of fossil-fuel based energy and other unsustainable economic activities have been releasing huge quantities of greenhouse gases (GHGs) into the atmosphere, particularly by the developed countries which are responsible for over 70% of accumulated atmospheric GHGs. There is mounting scientific evidence, notably in the 6th Assessment Report of the Inter-governmental Panel on Climate Change (IPCC) and in 3 Special Reports of IPCC in the past two years, that global average temperature rise is climbing steadily and that, even at the present level of 1.2 degrees C higher than in the industrial era, changes in climate and other impacts are occurring mush faster and with much greater intensity than earlier expected. As things stand today, despite all the emission reduction promises made by all countries in the landmark Paris Agreement in 2015 and as updated at the Glasgow Summit in 2021, the world is nowhere near limiting global temperature rise to 2 degrees C, leave alone the raised ambition of 1.5C. The world, especially people in particularly vulnerable island nations, least developed countries and developing countries in general, face an uncertain, bleak and dangerous future.

Many countries, including several developed countries, experienced severe climate impacts last year and then again, this year.   There have been rare and heavy rains and floods in northern Europe over Germany, Belgium and stretching to the Balkans and Italy last year, completely taking by surprise the entire region which incurred huge losses in both property and human lives, as well as prolonged and severe heat waves and forest fires in the past two years, along with severe drought in Spain, Portugal and Italy. Scorching heat waves, long droughts and forest fires have also ravaged the US and even Canada, which saw temperatures touching 50C, and now experiencing prolonged drought and resultant water crisis in the South-Western USA.

We have all seen the horrendous floods in neighbouring Pakistan caused by what people have termed a “super monsoon” or “monsoon on streroids” with extreme rainfall, in some regions 3-5 times average rainfall, compounded by glacier melt resulting from an earlier heat wave, all together displacing over 33 million people and virtually inundating the whole country.

India, over the past several years, has been experiencing erratic monsoons, extreme rainfall events, severe flooding in Kerala and this year also in the Godavari and in the Brahmaputra badly affecting Assam. Extreme rainfall, often 300mm-500mm in a single day or, put another way, a whole month’s quota of rainfall in a few days, has caused complete inundation even of metropolitan cities such as Mumbai, Chennai, Hyderabad and, at the time of writing, India’s cyber-capital of Bengaluru apart from other towns and cities, exposing the thoroughly inadequate drainage system and the haphazard urbanization allowed hitherto which has blocked natural drainage lines and rivers such as the Mithi in Mumbai, the Adyar and Cooum in Chennai and so on.

Himachal Pradesh and Uttarakhand have been ravaged by extreme rainfall resulting in floods, landslides and destruction of infrastructure such as smaller dams and hydro projects, as well as large parts of small towns. These disasters have been compounded by unplanned and badly implemented construction of roads, dams and hydro projects, and expansion of urban settlements far beyond their carrying capacity, magnifying the impact of climate change.

In peninsular India, several States are experiencing serious coastal erosion, which will only worsen with the anticipated sea-level rise, and various harmful infrastructure and commercial projects on the coasts, destroying natural protective barriers such as mangroves. Unfortunately, even the Coastal Zone Regulations have been diluted, allowing such economic activities even as near as 50m from the coastline!

Latest data predict that large areas of all major coastal cities such as Mumbai, Kochi, Chennai, Vizag, Puri, Kolkata etc are in danger of being submerged under rising sea-levels made worse by high tides and storm surges. Numerous villages in the Sunderbans in West Bengal are facing sea-level rise, submergence and land subsidence, threatening people’s lives, habitat and livelihoods.

Through its ‘Climate Strike’ actions this year, the All India Peoples Science Network and its affiliated organizations seek to highlight these threats and rally the people to demand urgent action by the union and State Governments to combat climate impacts. It is notable that the government has devoted much attention to the international negotiations and has promised to reduce emissions from India as part of global efforts to combat climate change. However, the Government has not paid sufficient attention to climate impacts in India and has so far failed to initiate any serious effort towards adaptation and building resilience to climate impacts. It is widely known that many such actions would need to be taken up by the States. But given the imbalance between the Centre and the States in finances and in human resources and capabilities, it is imperative that the Union Government urgently launch a National Action Plan on Adaptation and Climate Resilience with full participation of State Governments, S&T Institutions and civil society organizations.

 

*இந்திய அரசு செய்ததும்,செய்யத் தவறியும் செய்ய வேண்டியதும்.* :

 

tamil-aipsnjsa24thMarch2020statement

*இந்திய அரசு செய்ததும்,செய்யத்  தவறியும் செய்ய வேண்டியதும்.* : 

 மக்கள் ஆரோக்கிய இயக்கம் மற்றும் அகில இந்திய மக்கள் அறிவியல் இயக்கங்களின் கூட்டமைப்பு அறிக்கை

 (சர்வதேச அளவில் செயல்பட்டு வரும் மக்கள் ஆரோக்கிய இயக்கத்தின் ஒருங்கிணைப்பாளர் மருத்துவர் சுந்தரராமன், இரகுனந்தன், சரோஜினி, மற்றும் சுலக்க்ஷனா நந்தி  உள்ளிட்ட முப்பது மருத்துவ நிபுணர்கள் இந்தியாவில் ஏற்பட்டுள்ள கொரோனா நோய் தொற்று தொடர்பாக அலசி ஆராய்ந்து அரசுக்கு ஆலோசனை வழங்கவும் மக்களுக்கு வேண்டியதை எடுத்துக் கூறவும் முடிவு செய்துள்ளனர். இதன் அடிப்படையில் வாராவாரம் அவர்கள் அறிக்கை வெளிவரும். 24.03.2020 தேதியிட்ட அறிக்கையின் சுருக்கம்) 

 

1)உலகளாவிய கொரோனா நோய் இந்தியாவில் இரண்டாம் கட்டத்தில் இருக்கிறது.  தொற்று நோயுடன் வெளிநாட்டில் இருந்து வரும் பயணிகள் வழியாகவும், அவர்களின் நண்பர்கள் உறவினர்கள் வழியாகவும் பரவுதல் என்ற  இரண்டாம் கட்டம். இந்தத் தருணத்தில், மத்திய அரசு தக்க நடவடிக்கைகள் மூலம் நோய் தொற்றை தடுத்து நிறுத்துவதில் பலகீனம் இருந்தது  தெள்ளத் தெளிவாக தெரியவருகிறது.

   

2) *மக்களுக்கு போதுமான விபரங்களை முன் கூட்டியே தெரிவிக்காமை*   மத்திய அரசின் சுகாதாரம் மற்றும் குடும்ப நலத் துறை, சாதாரண சளிக் காய்ச்சல் மற்றும் கடுமையான மூச்சு திணறல்  ஆகிய நோய்கள் தொடர்பான புள்ளி விபரங்களைத் தொகுத்து வெளியிட்டு வந்தது. கொரோனா தொற்று நோய் வேகமாக பரவும் இந்த சூழ்நிலையில் பிப்ரவரி மாதம் 23 ஆம் தேதிக்கு பிந்தைய   புள்ளி விவரங்களை அரசு வெளியிடவில்லை. இந்தப் புள்ளிவிவரங்கள் கிடைத்திருந்தால் சிகிச்சை அளிப்போருக்கு இது தொடர்பான உண்மை நிலை தெரிந்து கொள்ள வசதியாக இருந்திருக்கும். தங்களை ஆயத்தம் செய்து கொள்வதற்கும் ஏதுவாக இருந்திருக்கும். பரிசோதனைக்காக வருவோர் பற்றி ஓர் மதிப்பீடு கிடைத்திருக்கும். நோய் தொற்று பற்றிய எண்ணிக்கை மீதான பீதி ஏற்பட இதுவும் ஒரு காரணமாக அமைந்துவிட்டது. தக்க புள்ளி விவரங்கள்,  தக்க நேரத்தில் கொடுக்கப்பட்டு இருந்தால் மருத்துவ சேவை அளிப்போர் தயார் நிலையில் இருக்கவும், ஒரு பாதுகாப்பு அற்ற நிலையை உணர்வதையும் தவிர்த்திருக்கலாம். இதனால் தற்போது சிகிச்சைக்கு வரும் நோயாளிகளில் கொரோனா தொற்று பாதித்தவர்கள் இதர நோயாளிகள் என்று பிரித்து பார்க்க முடியவில்லை. இதனால் நோய் தொற்று அதிகரிக்கும் அபாயம் இருக்கிறது. எனவே வெளி நோயாளிகளைக் கையாள்வதில் மருத்துவ விதிமுறைகள் கடைபிடிக்க வேண்டும். நிறுத்தி வைக்கப்பட்டுள்ள சளிக் காய்ச்சல் மூச்சு திணறல் நோய் தொடர்பான புள்ளிவிபரங்களை பொது வெளியில் உடனடியாக வெளியிட வேண்டும். அத்தோடு மாவட்ட வாரியாக கொரோனா தொற்று பாதித்தவர்கள் பட்டியலை வெளியிட வேண்டும். இது  பொதுமக்களுக்கு மட்டுமல்லாமல் சுகாதாரத் துறை முழுமைக்கும் பயனுள்ளதாக இருக்கும். 

 

 

3) *அரசுக்கு எங்கள் கோரிக்கை* கொரோனா தடுப்பு நடவடிக்கைகளை செம்மையாக   நிறைவேற்ற பரந்த பொதுமக்கள் ஒத்துழைப்பு அவசியம். சிவில் சமூகத்தில் தொண்டாற்றி வரும் ஆரோக்கிய இயக்கங்கள் மக்கள் அறிவியல் இயக்கங்கள் தொழிற் சங்கங்கள் ஆகியவற்றை  செம்மையாக இதில் பயன்படுத்த வேண்டும். ஊரடங்கு தனிமைப் படுத்துதல் அவசியம் எனினும் அதுவே தீர்வல்ல என்பதை சுட்டிக் காட்ட விரும்புகிறோம். “தனிமைப் படுத்துதல், பரிசோதித்தல், சிகிச்சை அளித்தல் மற்றும் தொற்று உறுதி செய்தவர்களின் தொடர்பில் இருந்தோரைக்  தேடிக் கண்டறிதல்” என்ற ஒருங்கிணைந்த பணிகளை மேற்கொள்ளா விட்டால் ஊரடங்கும் தனிமைப் படுத்துதலும் தற்காலிகமான திறனற்ற முழுயற்ற பணிகளாக முடிந்து விடும். எனவே தனிமைப் படுத்துதல் மட்டுமே முக்கியமான நடவடிக்கை என்று முன்னிறுத்துதல் கூடாது.

‌  4) *குறைந்த பட்ச பரிசோதனை வசதிகளை உத்திரவாதம் செய்க* இந்த வாரத்தில் தான் தனிநபர் பாதுகாப்புக் உபகரணங்களுக்கும்   5000 வெண்டிலேட்டர்களுக்கும் மத்திய அரசு உத்தரவிட்டுள்ளது. மருத்துவ சேவைகளைத் தயார் நிலையில் வைத்திருக்கும் படி கூறியுள்ளது. இவையெல்லாம் தேவையான நடவடிக்கைகள் தான். என்றாலும்,  முன்கூட்டியே எடுக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும். அதுமட்டுமின்றி இப்போது தான் வாரம் ஒன்றுக்கு 60000 பேரை பரிசோதனை செய்யும் அளவு பரிசோதனை வசதிகளை மேம்படுத்த உள்ளதாக இந்திய மருத்துவ ஆராய்ச்சி கழகம் தெரிவித்துள்ளது. நோய் தொற்று பரவத் தொடங்கியயுள்ள இடங்களில்  பரிசோதனைகளை அதிகரிக்க வேண்டும். நோய் தொற்று அறிகுறிகள் இல்லாமல் அதேசமயம் நோய் தொற்றோடு இருப்பவர்கள், தொடக்க நிலை தொற்றில் இருப்பவர்கள் கடுமையான நோய் தொற்று உடையவர்கள் என எல்லோருக்கும் எல்லா மாநிலங்களிலும் பரிசோதனைகள் செய்யப்பட்ட வேண்டும்.

         5) *மருத்துவ சேவைக்கான உபகரணங்களை உற்பத்தி செய்தல் கொள்முதல் மற்றும் நிர்வகித்தல் ஆகியவற்றில் உள்ள நெருக்கடியை அரசு உணர வேண்டும்*  இன்றைய சூழ்லையை நிர்வகிக்கத் தேவையான மருத்துவ உபகரணங்கள், உற்பத்தி, கொள்முதல் மற்றும் அதன் மேலாண்மை ஆகியவற்றில் உள்ள குறைகளை இப்போது தான் அரசு  உணரத் தொடங்கி உள்ளது. ஆனால் மக்களோடு இணைந்து பணியாற்றி வரும் மக்கள் ஆரோக்கிய இயக்கம் மக்கள் அறிவியல் இயக்கங்களில் பணியாற்றி வரும் நாங்கள் இந்தியாவின் இறையாண்மையை பாதுகாக்கும் விதத்தில்  இந்தியாவுக்கு தேவையான மருத்துவ பாதுகாப்பு சாதனங்களில் தன்னிறைவு அடைவதற்கு ஏற்ப இந்திய மருத்துவ சாதனங்கள் உற்பத்தி மற்றும் அதன் மேம்பாடு, வணிகக் கொள்கைகள் ஆகியவை மாற்றி அமைக்கப்பட வேண்டும் என்று தொடர்ந்து வற்புறுத்தி வந்தோம்.  இன்றைய நெருக்கடியான சூழ்நிலையில், மருத்துவ சாதனங்களின் தேவை அதிகரித்து வரும் சூழலில், மருத்துவ சாதனங்களை கொள்முதல் செய்வதும் வளர்ந்த நாடுகளில் இருந்து இறக்குமதி செய்வதும் கடினமானதாகவும் தடைகள் மிக்கதாகவும் நம்மால் கொள்முதல் செய்ய முடியாத  நிலைகளிலும் ஏற்பட வாய்ப்பு இருக்கிறது. இந்திய அரசு இனிவரும் காலங்களில் இதனைப் படிப்பினையாகக் கொள்ள வேண்டும்.

              6) *தனிமைப் படுத்துதல் கண்காணிப்பில் வைத்தல் மற்றும் சமூகத்தில் இருந்து தள்ளி இருத்தல் போன்றவற்றை நடைமுறை படுத்தியதில் உள்ள குறைபாடுகள* நோய் தொற்றைத் தடுக்க தனிமைப் படுத்துதல் கண்காணிப்பில் வைத்தல் சமூகத்தில் இருந்து  தள்ளி இருத்தல் போன்ற செயல்பாடுகளை நடைமுறைப்படுத்தி வருவதில் பெரும் இருக்கும் குறைபாடுகளைக் கண்டு கவலை கொள்கிறோம். வீட்டில் தனித்திருக்க வைக்க முடியாத சூழ்நிலையில் மருத்துவ மனை அல்லது தக்க நிறுவன ஏற்பாட்டில் கொண்டு வருவது நல்லதே. ஆனால் இத்தகைய சூழ்நிலையில் மனித மாண்புகள் மற்றும் மனித உரிமைகள் மீறுவதும் நிகழ்ந்துவிட வாய்ப்புகள் அதிகம். இது மனித உரிமைகள் பற்றியும் ஜனநாயகப் பூர்வமாக நடந்து கொள்ளும் அரசுகளில் கூட சாத்தியமே. எனவே சிவில் சமூகத்தில் நீண்ட காலம் பணியாற்றி வரும் அமைப்புகளின் கருத்துக்களை கேட்பதும் அதனைக் கருத்தில் கொண்டு செயல்படுவதும் அவசியம். உதாரணமாக வெளிநாட்டில் இருந்து மும்பை அல்லது டெல்லிக்கு வந்த ஒருவரை தனிமைப் படுத்துதல் என்ற பெயரில் அனைவர் முன்பும்  முத்திரை குத்துதல் அலைக்கழித்தல் போன்ற செயல்பாடுகளை உலக சுகாதார நிறுவனம் தவறு என்று சுட்டிக் காட்டி உள்ளது. இவர்கள் உரிய கௌரவத்தோடு நடத்தப்படவேண்டும். அதேபோல் சந்தேகத்தின் பெயரில் வீட்டில் தனித்து வைக்கப்பட்டிருப்போர் பயந்து வெளியேறி விடும் போது அவர் மீது குற்றப்பத்திரிகை பதிவு செய்தல், தனித்து வைப்பதற்காக முஷ்டி பலத்தை பயன்படுத்துதல் மருத்துவ சேவை மறுக்கப்படுதல் போன்ற நடவடிக்கைகள் உடனடியாக கட்டுப்படுத்தப்படாவிட்டால் மக்கள் நம்பிக்கை இழந்து தங்கள் நோய்களை மறைத்துக் கொள்வார்கள். இது பீதி நிறைந்த எதிர்ப்புக்கும் காரணமாகிவிடும்.

 

     7) *தனிமைப் படுத்துதல் வீட்டில் கண்காணிப்பில் வைத்தல் போன்ற செயல் போன்றவற்றை  நடைமுறைப் படுத்தும் போது சமூக பொருளாதார நிலையில் இருந்து கருத்தில் கொள்ள வேணாடியது*  கொரோனா தொற்றைத் தடுக்க கடைபிடிக்க வேண்டிய நடவடிக்கைகள் குறித்த செய்திகள் பெருமளவில்  பரப்பப்பட்டாலும் அது வசதி படைத்தவர்கள் நடுத்தர வர்க்கத்தினர் ஆகியோருக்கே அதிகம் பயன்படுகிறது. ஏழை எளிய மக்களுக்கு அவர் தம் குடும்பங்களுக்கு பயனுள்ளதாக இருக்காது. தனிமைப் படுத்துதல் உள்ளிட்ட  கொரோனா தடுப்பு நடவடிக்கை செய்திகளை அறிந்திருக்க வாய்ப்பு குறைவாக இருக்கலாம். அல்லது தவறாக புரிந்து கொண்டு இருக்கலாம். இதற்காக இவர்கள் மீது குற்றம் சுமத்த முடியாது. இப்படிக் கூறுவதால் தனி நபர்களுக்கும் குடும்பங்களுக்கும் உள்ள பொறுப்பை குறைத்து மதிப்பிடுவதாக எடுத்துக் கொள்ளக் கூடாது.

 

     8) *ஊரடங்கு உத்தரவு நடைமுறைப் படுத்த பட்டபோது எழுந்த கவலை*  ஊரடங்கு உத்தரவு நடைமுறையில் உள்ள காலத்தில் மீறப்படும் மனித உரிமை மற்றும் மனித மாண்புகள் மீறப்படுவது ஒருபுறம். ஊரடங்கு உத்தரவு பிறப்பிக்கப் பட்டுள்ள காலத்திற்கும்  அதன் விதத்திற்கும் உரிய ஆதாரமும் வழிமுறைகளும் போதுமானதாக இல்லை. எந்தவித முன் அறிவிப்பும் இன்றி ஊரடங்கு அறிவிக்கப்பட்டதால், அத்தியாவசிய பொருட்களை வாங்கி வைக்க வேண்டும். கிடைக்காமல் போய்விடும் என்ற பீதியும்   சொந்த ஊருக்கு திரும்பிச் சென்று விட வேண்டும் என்ற பீதியையும் உருவாக்கியது. இதன் காரணமாக அத்தியாவசிய பொருட்களை வாங்கும் இடங்களிலும் ரயில் மற்றும் பேருந்து நிலையங்களில் கூட்டம் நிரம்பி வழியத் தொடங்கியது. பெரும்பாலும் கிராமப் புறங்களுக்கு திரும்பிச் செல்லும் இவர்கள் நோய் தொற்றை எடுத்துச் செல்லும் அபாயத்துடனே சென்று சேர்ந்துள்ளனர். ஏற்கனவே பலவீனமான சுகாதார கட்டமைப்பு வசதிகள் உள்ள கிராமப் புறங்களை இது மேலும் அச்சுறுத்திக் கொண்டு இருக்கிறது. ஊரடங்கு உத்தரவு பிறப்பிக்கும் முன்னர்  இதுபற்றி தெளிவான மதிப்பீடு இருந்திருக்க வேண்டும். எப்போது ஊரடங்கு உத்தரவு பிறப்பிப்பது போன்ற விசயங்களில் தெளிவான அளவீடு இருந்திருக்க வேண்டும். புற நோயாளிகள் பிரிவை மூடியது போக்குவரத்து இன்மையால் மக்கள் மருத்துவ மனைகளுக்கு சென்றடைய முடியாமல் அவதிப்பட்டது ஆகியவை மிக மோசமான செயல்பாடுகள் ஆகும். எனவே ஊரடங்கு உத்தரவை பிறப்பிக்கவும் நிலைமைகளை மதிப்பீடு செய்யவும் தக்க விதிமுறைகளை அரசு வகுக்க வேண்டும்.ஊரடங்கு உத்தரவால் பெரிதும் பாதிக்கப்பட்டிருப்பது ஏழை எளிய மக்கள் விளிம்பு நிலை மக்கள்  குடிபெயர்ந்த அமைப்பு சாரா தொழிலாளர்கள் ஆகியோர் ஆவர்.ஏற்கவே நிலவி வரும் பொருளாதார மந்த நிலையால் கடுமையாக பாதிக்கப்பட்ட மக்கள் இந்த ஊரடங்கு உத்தரவால் மேலும் பாதிக்கப்படுவர். பொருளாதார மந்தநிலையை காரணம் காட்டி கார்ப்பரேட் நிறுவனங்களுக்கும் நிதி மூலதன காரர்களுக்கும் வரிச் சலுகை என்ற பெயரில் அள்ளிக் கொடுத்து விட்டதால் தற்போதைய அவசர நிலைக்கு கூட அரசால் போதுமான நிதி ஒதுக்க செய்ய முடியவில்லை. கல்வி சுகாதாரம் மற்றும் சமூக நலம் ஆகிய துறைகளுக்கு ஏற்கனவே தொடர்ந்து நிதிக் குறைப்பு செய்ததும் தனியார்மயமாக்கியதும் இன்று எழுந்துள்ள பெரும் நோய் தொற்றில் இருந்து பாதுக்க தக்கதொரு நடவடிக்கை எடுக்க இயலாமல் செய்துள்ளது.

 

      9) *21 நாள் ஊடங்கு அறிவிப்பட்ட தருணம் முதல்….* நாங்கள் இந்த அறிக்கையை இறுதிப்படுத்தி  வெளியிடும் நேரத்தில் நாடு தழுவிய 21 நாள் ஊரடங்கு உத்தரவை அரசு அறிவித்துள்ளது. இதனால் கொரோனா தொற்று நோய்க்கு தீர்வு  சமூக விலக்கம் மட்டுமே என்று முன் நிறுத்த அரசு முனைகிறது. நாங்கள் ஏற்கனவே சுட்டிக் காட்டியது போல சமூக விலக்கு தற்போதைய தொற்று நோயைத் தடுக்கும் ஒரு செயல்பாடே அன்றே அதுவே முழுமை ஆகாது. ஊரடங்கு மூலம் மட்டுமே பிரச்சினையை தீர்த்து விட முடியும் என்பதற்கு சான்றுகள் இல்லை. அதேசமயம் ஊரடங்கு உத்தரவு இல்லாமல் தென் கொரியா தாய்லாந்து போன்ற நாடுகளில் சிறப்பான நோய்க் கட்டுப்பாடு செய்யப்பட்டது. இந்த நாடுகளில் இருந்து இந்திய அரசு பாடம் கற்றுக் கொள்ள வேண்டும். இந்த ஊரடங்கு காலத்தை  சுகாதாரத் துறை தயார் நிலையில் வைத்துக் கொள்ள பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும் என்று அரசைக் கேட்டுக் கொள்கிறோம்.இதே காலகட்டத்தில் கொரோனா நோய் தொடர்பான அனைத்து நம்பகமான தேவையான தரமான புள்ளிவிவரங்களை தயார் செய்து கொள்ள வேண்டும். அதன் மூலம் நோய் தொற்று எந்தெந்தப் பகுதியில் எவ்வளவு பரிமாணத்தில் பரவியுள்ளது? எந்தெந்த மாநிலத்தில் எந்தெந்த மாவட்டங்களில் எவ்வளவு பரவியுள்ளது என்று கணக்கிட்டு அந்தப் பகுதியில் ஊரடங்கு தனிமைப் படுத்தும் நடவடிக்கைகள் ஆகியவற்றை மேற்கொள்ள வேண்டும். நாடு முழுவதையும் ஊரடங்கு மூலம் கட்டிப் போடுவதை தவிர்க்க வேண்டும். ஊரடங்கு காலத்தில் மிகுந்த மனிதாபிமானத்தோடு நடந்து கொள்ள வேண்டிய   காவல் துறையும் அதிகார வர்க்கமும் கடைபிடிக்கும் கொடிய அடக்குமுறைகளை கட்டவிழ்த்து விட்டதை நாங்கள் ஆழ்ந்த வருத்தத்தோடு சுட்டிக் காட்ட விரும்புகிறோம். காச நோய் , எச்ஐவி உள்ளிட்ட பல நோய்கள் பாதிக்கப்பட்டவர்கள், அத்தியாவசிய சேவைகளைப் பெற விரும்புவோர் ஆகியோர் கடுமையாக பாதிக்கப்பட்டு உள்ளனர். ஊரடங்கு நேரத்தில் நேர்ந்துள்ள அவலத்தால் மனம் உடைந்து போய் இருக்கிறோம். இதேபோல் தினக்கூலி பிரிவினர் அமைப்பு சாரா தொழிலாளர்கள் வேற்று மாநிலங்களில் குடி பெயர்ந்து வாழ்பவர்களுக்கு எந்தவொரு வாழ்வாதாரமும் இன்றி நிற்கின்றனர். இதற்கு உரிய நிவாரணம் வழங்காவிட்டால் ஊரடங்கு மூலம் தடுக்க முடியும் என்று நம்பப்படுகிற  இறப்புகளைக் காட்டிலும் கூடுதல் சேதம் இதன் மூலம் விளைந்து விடும். 

   கொரோனா தொற்று நோய் பிரச்சினை தீர்க்கப்படும் வரை  நாங்கள் உருவாக்கியுள்ள நிபுணர் குழு இதுபற்றி அரசுக்கும் மக்களுக்கும் இதுபற்றி எடுத்துக் கூறும் பணியில் செயல்படுவோம்.  சிவில் சமூகக் குழுக்களோடு இணைந்து செயல்படும்.

 தமிழில்: நா.மணி

tamil-aipsn-jsa24thMarch2020statement

கரோனா கிருமியும் கணிதமும்

tvv-coronamath

கரோனா கிருமியும் கணிதமும்

தா.வி.வெங்கடேஸ்வரன்

 

இதுவரை உலகம் முழுவதும் கரோனா வைரஸ் தாக்குதலில் மடிந்தவர்களின் எண்ணிக்கை 9,840.  சீனாவில் சாலை விபத்தில் ஒவ்வொரு நாளும் 700 பேர் மடிகிறார்கள். இந்தியாவில் ஆண்டுதோறும் பாம்புக்கடிக்கு மட்டும் மரணிப்பவர்கள் சுமார் ஐம்பதாயிரம்.

அப்படி என்றால் ஏன் கரோனா வைரஸ் குறித்து உலகளாவிய பீதி?

இலுமினாட்டிகளின் சதி, சந்தை மார்கெட் சரிவு செய்ய சீன பொருளதார யுத்தம், தனது பொருளாதார  தோல்வியை மறைக்க தேவையற்ற பீதியை அரசு செய்கிறது, இயற்கையை மனிதன் வல்லுறுவு செய்வதற்கு பூமி தரும் தண்டனை என்றெல்லாம் பிதற்றல்கள் – சமூக வலைத்தளம் முழுவதும்.  மெய் தான் என்ன?

’நாவல் கரோனா’ தொற்றுகிருமி நூற்றில் வெறும் 1.4% தான் உயிரை குடித்துள்ளது. மற்ற நோய்கிருமிகளைப் பார்க்கும்போது கொஞ்சம் சாதுவான கிருமி தான். ’நாவல் கரோனா’ வைரஸை விட பன்மடங்கு ஆட்கொல்லி கிருமிகள் உள்ளன.

உள்ளபடியே மருத்துவர்களும், மனிதாபிமானம் உள்ளவர்களும் ஏன் கரோனாவை கண்டு அஞ்சுகின்றனர்? இதை விளக்கிக்கொள்ள கொஞ்சம் கணிதம் தேவை.

பொது மருத்துவ கட்டமைப்பு

சென்னையின் மக்கள் தொகை சுமார் ஒரு கோடி.  சென்னையில் உள்ள அரசு மருத்துவமனைகளில் உள்ள படுக்கைகள் 12522. தனியார் துறை மருத்துவமனை படுக்கைகள் 8411. ஆக மொத்தம் 21000 என வைத்துக்கொள்வோம்.

ஒரு ஆண்டில் சென்னையில் சாலைவிபத்தில் இறப்பவர்கள் சுமார் 15000; அதாவது ஒரு நாளைக்கு சராசரி 45 நபர்கள். சராசரியாக ஐந்து சாலை விபத்தில் ஒருவருக்கு மரணம்.  அதாவது நாளைக்கு சாலை விபத்தில் மருத்துவமனைக்கு வரும் நோயாளிகள் எண்ணிக்கை சுமார் 250.  இந்த எண்ணிக்கையில் மருத்துவ மனைகளை நாடும்போது மருத்துவ வசதி, டாக்டர் மருந்து எல்லாம் சிக்கல் இல்லை.

தீடிர் என்று ஒரே நாளில் ஒரு ஆண்டில் நடக்க வேண்டிய மொத்த விபத்தும் நடந்து விடுகிறது எனக் கொள்வோம். அப்படி நிகழ்ந்தால் அந்த ஒருநாளில் மட்டும் மருத்துவமனையில் வந்து குவிவோர் எண்ணிக்கை 75000. இதில் பலருக்கு சிறு காயம் தான் ஏற்பட்டு இருக்கும். காயத்தை சுத்தம் செய்து கட்டு போட்டால் போதும். சிலருக்கு சிறு அறுவை சிகிச்சை தேவைப்படலாம். சிலருக்கு மூளை அறுவை சிகிச்சை வரை தேவைப்படும். குறைந்த பட்சம் ஐம்பதாயிரம் பேரையாவது மருத்துவ மனையில் அனுமதித்து சிகிச்சை தர வேண்டிவரும். ஆனால் அரசு தனியார் மருத்துவமனைகளில் கைவசம் உள்ள மொத்த இடம் வெறும் 21000.

இதில் பல படுக்கைகள் ஏற்கனவே சிகிச்சை பெறும் நோயாளிகளின் வசம் இருக்கும். எல்லா டாக்டர்களும் விபத்து பிரிவுக்கு சிகிச்சை அளிக்க முடியாது. விபத்து நடந்தால் போட வேண்டிய மருந்துக் கட்டு பொருள்களுக்கு தட்டுபாடு வந்துவிடும். அதாவது இருக்கும் மருத்துவ கட்டமைப்பு தாங்க முடியாமல் போய்விடும். பலரும் சிகிச்சை தர வழியின்றி மடிந்து போவர்கள். இவர்களில் பலரை எளிதாக காப்பாற்றி இருக்கமுடியும்.

ஆண்டுமுழுவதும் சீராக இதே அளவு விபத்து நடந்தபோது சிக்கல் இருக்கவில்லை. அவ்வப்போது சற்றே பெரிய சாலைவிபத்து ஏற்படலாம் என்றாலும் ஒரு ஆண்டில் ஏற்படும் அளவு விபத்து ஒரே நாளில் நடந்துவிடாது. சாலை விபத்து தொற்றி பரவாது. பாம்புக்கடி தொற்றிபரவாது ஆனால் பெயருக்கு ஏற்ப தொற்றுநோய் ஒருவரிடமிருந்து மற்றவருக்கு தொற்றி பரவும். இது தான் தொற்றுநோயின் சிக்கல்.

தொற்று பரவு விகிதம்

ஒவ்வொரு தொற்றுநோய் கிருமிக்கும் முக்கியமாக இரண்டு குணங்கள் உண்டு. முதலாவது தொற்று பரவு விகிதம் எனப்படும் R0 (ஆர் நாட் என உச்சரிப்பார்கள்). கிருமி தொற்று உள்ள ஒருவர் இயல்பாக சராசரியாக எவ்வளவு பேருக்கு இந்த கிருமி தொற்றை தர வாய்ப்பு உள்ளது என்பதே தொற்று பரவு விகிதம்.

நாவல் கரோனா வைரஸ் கிருமி தொற்று உள்ளவரிடமிருந்து வெறும் ஆறு அடி தொலைவு தான் செல்ல முடியும். எனவே தான் பலர் ஒன்று கூடி சந்திக்க வேண்டிய அவசியம் ஏற்பட்டாலும், கரோனா வைரஸ் பரவாமல் இருக்க ஒருவருக்கு ஒருவர் இடையிலான இடைவெளி சுமாராக ஒரு மீட்டர் இருக்க வேண்டும் என கூறுகிறார்கள். காற்றில் பரவும் தட்டமை நூறு மீட்டர் வரை பரவும். இரண்டாவதாக, எவ்வளவு நேரம் ஒம்புயிர்க்கு வெளியே அந்த வைரஸ் சிதையாமல் செயல்படும் தன்மை கொண்டு இருக்கும். தட்டமை பல மணிநேரம் உயிர்ப்புடன் இருக்கும். ஆனால் கரோனா வைரஸ் காற்றில் வெறும் மூன்று மணிநேரம் மட்டுமே செயலூக்கத்துடன் இருக்கும். எனவே இரண்டு தன்மையையும் சேர்த்து பார்க்கும்போது கரோனா வைரசை விட தட்டமை பரவு விகிதம் கூடுதலாக இருக்கும் எனக் கூறத்தேவையில்லை.

இது சராசரி என்பதை நினைவில் கொள்க. சிலர் மிக பரப்பர்கள் (சூப்பர் சஸ்பிரெட்டர்கள்) என அழைக்கப்படுகின்றனர். தென்கொரியாவில் மத நிறுவனத்தை சார்ந்த ஒரு தனி பெண் மட்டுமே 37 பேருக்கு நாவல் கரோனா வைரசை தொற்று செய்துள்ளார். சராசரியைவிட கூடுதல் மனிதர்களுடன் அண்டி பழகும் வாய்ப்பு உள்ளவர்கள் கூடுதல் நபர்களுக்கு கிருமியை பரப்புவர்கள். இவையெல்லாம் விதிவிலக்கு.

ஆட்கொல்லி திறன்

ஒவ்வொரு கிருமியும் நோயை ஏற்படுத்தினாலும் நோய் கண்டவர்கள் அனைவரும் மடிந்து விடமாட்டார்கள். சில கிருமிகள் கூடுதல் அளவு உயிர்களை குடிக்கும். ஆண்டுதோறும் பருவ களத்தில் ஏற்படும் ஃப்ளு போன்ற தொற்று கிருமிகள் மிக மிக குறைவான உயிர்களை தான் காவு கொள்ளும். இதனை ஆட்கொல்லி திறன் என்பார்கள். அந்த கிருமி பரவி அதன் வழியாக ஏற்படும் மரண விகிதம். எந்த வித சிகிச்சையும் இன்றி விட்டுவிட்டால் ஒரு கிருமியின் ஆட்கொல்லி திறன் கூடும். மருத்துவ கண்டுபிடிப்பு சிகிச்சை முதலியவற்றின் தொடர்ச்சியாக பல கிருமி நோய்களின் ஆட்கொல்லி திறனை குறைத்து விடலாம். போதுமான மருத்துவ வசதி அனைவருக்கும் கிடைக்கவில்லை என்றால் இறப்பு விகிதம் கூடும் என்பதை கூறத் தேவையில்லை.

கிருமி தொற்று உள்ளது என உறுதியாக தெரிந்தவர்கள் எண்ணிக்கை; அந்த கிருமி தொற்றின் காரணமா ஏற்படும் மரணம் இரண்டின் விகிதம் -ஆட்கொல்லி விகிதம் – case fatality rate- CFR என்று அழைக்கப்படும்.

கிருமிகளின் ஒப்பீடு:

ஒருசில தொற்று கிருமிகளின் குணங்களை இங்கே ஒப்பிட்டு பார்ப்போம்.

நாவல் காரனோ வைரஸ்  R0 2.6  CFR 1.4

சிற்றம்மை R0 3.5–6 CFR 0.003

போலியோ R0 5–7 CFR 5%

பெரியம்மை R0 3-4  CFR 30%

தட்டம்மை R0 12–18  CFR 1·3%

மேர்ஸ் கரோனா வைரஸ் R0 0.3–0.8 CFR 34.4%

சார்ஸ் கரோனா வைரஸ் R0 2–5 CFR 11%

எபோலா R0 1.5–2.5 CFR 90%

ஸ்பானிஷ் ஃப்ளு R0 1.4–2.8   CFR 2.5%

பருவ கால ஃப்ளு R0 1.3  CFR 0.1%

மேலே உள்ள எண்ணிக்கைகள் எல்லாம் சற்றேறக்குறைய மதிப்பீடுகள்.

 

தொற்று பரவு வேகம்

எந்த வித கட்டுப்படும் இல்லை என்றால் கரோனா வைரஸ் சராசரியாக 2.6 பேருக்கு பரவும். அந்த புதிய கிருமி ஏந்திகள் அடுத்து பரப்பும்போது மூன்றாம் பரவலில்  6.76 பேருக்கு பரவும் ( 1x 2.6 x  2.6). நான்காம் பரவலில் 17.576 (1x 2.6 x 2.6 x 2.6). பரவும் வேகத்தை பாருங்கள். பன்னிரெண்டாம் பரவலில் 95428 பேர் அதாவது சுமார் ஒரு லட்சம் பேருக்கு பரவி விடும். ஒவ்வொரு பரவலின் போதும் புதிதாக உருவாகும் கிருமி தீண்டிய நபர்களின் எண்ணிக்கை:-

1

2.6

6.76

17.576

45.6976

118.81376

308.915776

803.1810176

2088.27064576

5429.503678976

14116.7095653376

36703.44486987776

95428.956661682176

 

பன்னிரெண்டாம் பரவல் வரை கிருமி பரவியவர்களின் கூட்டுத் தொகை மொத்தம் 1,55,070 என்று ஆகும். 1,55,070 என்பது சென்னையின் மொத்த மக்கள் தொகையில் சுமார் ஒன்றரை சதவிகிதம்.  கிருமி பரவியவர்களில் சுமார் 80% சதவிகித்தினர் ஜலதோஷம் போன்ற வியாதி மட்டுமே ஏற்படும். இவர்களுக்கு மருத்துவ மனையில் சிகிச்சை தேவையில்லை. ஆனால் மற்ற 20% மருத்துவ மனையில் சேர்க்க வேண்டும். 1,55,070 பேரில் இருபது சதவிகிதம் என்பது 31014. இவர்கள் அனைவருக்கும் போதிய படுக்கை வசதி கூட மருத்துவமனைகளில் இருக்காது. இதில் சுமார் 7,288 பேர் சிக்கல் மிகுந்த சிகிச்சை தேவைப்படுபவர்களாக இருப்பார்கள்.

இதனைத்தான் அதிவேகமான  பன்மடி பெருக்கம் அல்லது எசஸ்பொனன்ஷியல் பெருக்கம் என்பார்கள்.

இந்த கிருமி ஏற்படுத்தும் நோய் ஒன்றும் நமக்கு அவ்வளவு புதியது அல்ல. பெரும்பாலும் நிமோனியா மற்றும் கடும் நிமோனியா, சுவாச கோளாறு நோய்கள் தாம். எனவே ஏதோ நமது கண்ணை கட்டிவிட்ட நோய் அல்ல. ஆயினும் கிடுகிடுவென நோயாளிகள் எண்ணிக்கை அதிகரித்தால் மருத்துவ மனைகள் ஸ்தம்பித்து விடும். இது தான் சிக்கல்.

வழக்கத்தைவிட கூடுதலாக குவிந்த நோயாளிகளுக்கு சிகிச்சை அளிக்க தான் பத்தே நாளில் ஆயிரம் ஆயிரம் படுக்கை வசதிகள் கொண்ட நவீன கரோனா மருத்துவமனைகளை சீனாவில் வூஹான் நகரில் கட்டி எழுப்பினார்கள்.

ஒவ்வொரு ஆண்டும் ஏற்படும் ஒரு தொற்று நோய் பருவ கால ஃப்ளு. இதிலும் மரணம் சம்பவிக்கும்.  அதன் பரவு விகிதம் 1.3. பன்னிரண்டு பரவல் ஏறபடும்போது கிருமி பரவியவர்களின் மொத்த கூட்டு தொகை எவ்வளவு தெரியமா? வெறும் 96 பேர்!

எனவே தான் ஆண்டு தோறும் ஏற்பட்டாலும் ஃப்ளு ஒரு பெரிய பொதுசுகாதார சவால் இல்லை.

 

சங்கிலியை உடை பரவும் வேகத்தை குறை

கிருமிதொற்று உள்ளவர் மற்றவர்களை பதினாலு நாட்கள்  தனியே இருந்து மற்றவர்களை சந்தித்து பரப்பவில்லை என்றால் அவரால் அதன் பின்னர் கிருமி பரப்ப முடியாது. அதுவரை மட்டுமே அவரது உடலில் கிருமி இருக்கும். அதன் பின்னர் ஒழிந்துவிடும். அதற்க்கு பின்னல் அவரையும் அந்த கிருமி அண்டமுடியாது.

அடுத்ததாக கிருமி தொற்றதவர்கள் வெளியே வந்து கிருமி தொற்றும் வாய்ப்பை ஏற்படுத்திக்கொடுக்காமல் தனிமையை கடைபிடித்தால் தோற்ற ஆளில்லாமல் வேகம் குறைந்து விடும்.

இதனால் தான் தனிமையை கடைபிடித்து சமூக விலக்கம் செய்து கொள்வது உசிதம். உங்களிடம் ஏற்கனவே கிருமிதொற்று இருந்தாலும், இல்லாவிட்டாலும் வெளியே வராமல் இருந்தால் பரவும் வேகத்தை கட்டுப்படுத்தலாம்.

மேலும் வெளியே செல்ல வேண்டிவந்தால் மற்றவர்களிடமிருந்து “பாதுகாப்பான” தூரம், அதாவது ஒருமீட்டர் சமூக தொலைவு கையாள்வது என்பன மூலம் சங்கிலியை உடைக்கலாம். சங்கிலி உடைபட்டால் கிருமி பரவும் வேகம் வெகுவாக மட்டுப்படும். ஒவ்வொரு நாளும் வரும் நோயாளிகள் எண்ணிக்கை சமாளிக்கும் அளவாக இருக்கும் மருத்துவர்கள் பெரும்பாலான நோயாளிகளை காப்பாற்றி விடலாம். இந்த வைரஸ் ஏற்படுத்தும் நோய் நிமோனியா போன்ற சுவாச நோய். எனவே அவ்வளவு கடினமான விஷயம் இல்லை. ஒருசிலர் மட்டுமே தீவிர நெருக்கடி நிலைக்கு செல்வார்கள்.

 

ஊர் கூடி தேர் இழுத்தல் தான் வெற்றி

1918 இல் ஏற்பட்ட ஸ்பானிஷ் ஃப்ளு காய்ச்சலில் இந்தியாவில் மட்டும் ஒருகோடியே எழுபது லட்சம் பேர் மடிந்தார்கள் என்கிறது வரலாறு. காட்டுத்தீ போல பரவும் தொற்று நோயின் சங்கிலியை உடைகாததான் விளைவு. இன்று நமக்கு தொற்று நோய் குறித்து கூடுதல் அறிவு உள்ளது. அறிவோடு செயல்படுவது அவசியம்.

மனித உடலுக்கு வெளியே இந்த கிருமிக்கு ஆயுள் இல்லை. சில நாட்களில் மடிந்து விடும். பதினான்கு நாட்கள் தான் ஒரு மனிதனில் இருக்க முடியும். எனவே இந்த கிருமி ஒவ்வொரு நாளும் புதிய புதிய நபர்களை தொற்றிக்கொள்ள தேடும். எனவே  இந்த கிருமியை வெல்ல வேண்டும் எனில் போரினை மருத்துவ மனைகளில் அல்ல நமது வீட்டிலும் ரோட்டிலும் நடத்த வேண்டும். மருத்துவர்கள் மருத்துவ பணியாளர்கள் மட்டுமல்ல நீங்களும் நானும் கூட போரில் முக்கிய கன்னி. நாம் கிருமியை பரப்பும் ஆளாகவும், கிருமியை ஏந்தும் ஆளாகவும் இல்லாமல் இருக்க செய்துவிட்டாலே போதும்.

நமது உடலுக்குள் கிருமிக்கு எதிரான போர் நடக்கும். டிசெல்கள் எனப்படும் நோயெதிர்ப்பு செல்கள் கிருமியை ஒழிக்க போரிடும். ஊட்ட சத்து மிகுந்த உணவு, ஓய்வு முதலிய போதும். வெகு சிலருக்கு வேண்டிலேடர் உதவி வரை மருத்துவம் தேவைப்படலாம். ஆயினும் இந்த கிருமிக்கு எதிரான போர் சமூகம் சார்ந்தது. இந்த கிருமியை வெற்றி கொள்ள வேண்டும் என்றால் ஊர் கூடி தான் தேர் இழுக்க வேண்டும்.

கிருமி பரவும் வேகம் தான் முக்கிய ஆபத்து. எனவே அதன் வேகத்தை கட்டுப்படுத்த வேண்டும். அதாவது செயற்கையாக தொற்று பரவு விகிதத்தை குறைக்க வேண்டும். இயற்கையாக பரவும் விகிதம் 2.6 என்பதை ஒன்றுக்கும் குறைவாக கொண்டு வந்து விட்டால் இந்த கிருமி உலகிலிருந்து அடியோடு அழிந்து விடும். இதுவே இந்த கிருமிக்கு எதிரான போரை வெல்லும் சூட்சுமம்.

கரோனா வைரஸ் கிருமி பரவும் தொலைவு வெறும் ஆறு அடி தொலைவு தான். எனவே கூடி நெருங்கி குவியாமல் ஒருவருக்கு ஒருவர் இடைய இடைவெளியை ஏற்படுத்திக் கொண்டால் கிருமி தொற்று வேகத்தை குறைத்து விடலாம். பலர் வீட்டிலேயே இருந்தால் அவர்களுக்கு கிருமி பரவும் வாய்ப்பு குறையும். சங்கிலி அறுபடும். முடிந்தவரை வீட்டில் இருந்தால் கொஞ்சமாவது பரவும் வேகம் தணியும். அடிக்கடி கையை கழுவி சுத்தம் செய்துகொண்டால் கிருமி நம்முள் புகும் வாய்ப்பை மட்டுப்படுத்தலாம். இருமல் தும்மல் வழி பரவ வாய்ப்பு உள்ளது. எனவே இருமல் தும்மல் போது வாயை மூக்கை கைக்குட்டை கொண்டு மூடிக்கொண்டால் மற்றவர்களுக்கு வைரஸ் போவதை தடுக்க முடியும்.

இந்த கிருமி தாக்கி கடும் நோய் ஏற்படுபவர்கள் பெரும்பாலும் வயது முதிர்ந்தவர்கள் நோயெதிர்ப்பு ஆற்றல் குறைவாக உள்ளவர்களாக இருப்பார்கள். ஏழைகளிடம் பொதுவே ஊட்ட சத்து குறைவு இருக்கும் என்பதால் கூடுதல் கடும் விளைவுகளை ஏற்படுத்தும். சமூகத்தின் அடித்தட்டு மக்களின் வாழ்வை குறித்து கூடுதல் கவலை கொண்டவர் எனில் இந்த கிருமி தொற்று நோய் பரவல் குறித்து அதிக கவலை கொள்ளவது அவசியம்.

லதா மேடங்களும், பிரபலங்களும் இந்த நோய்கிருமி குறித்து பரப்பும் போலி மக்கள் நல்வாழ்வுக்கான இந்த சமூக போரில் பின்னடைவு தான் ஏற்படும். கைதட்டினால் கிருமி செத்துவிடும் போன்ற போலி செய்திகள் அவற்றை நம்புபவர்கள் இடைய சுயதிருப்தி மனப்பான்மையை ஏற்படுத்தி வரப்போகும் சங்கடங்கள் பற்றி ஏதும் கவலையற்ற போக்கில் எச்சரிக்கையின்றி செயல்பட தூண்டும். இதன் காரணமாக கிருமி பரவல் வேகம் பெரும். கிருமிக்கு போரில் வெற்றி கிட்டும்.

அறிவியல் பூர்வமான தகவல்களும், அறிவியல் பார்வையும், ஒட்டுமொத்த சமூக திரட்டலுமே கரோனா கிருமிக்கு எதிரான போரில் நமது ஆயுதங்கள்.

போலிகளை பரப்பாதீர்கள், அறிவியலை பேசுங்கள். மக்கள் உயிர்களை காப்பாற்றுங்கள். கிருமி பரவும் சங்கிலியில் உடைப்பு ஏற்படுத்துங்கள்.

TN Academicians appeal to the public on the eve of Elections 2019

TN Academicians appeal to the public on the eve of Elections 2019

*Vote for Constitutional Values, Diversity and Inclusive Society
*Prevent Suicidal Increase of Economic Inequality
*Vote for creating a Healthy, Rational and Scientific Tamil Nadu and India

Dear Friends,
In a few weeks from now, we would elect the 17th Lok Sabha. This is an important duty that would determine our country’s future and that of the “Idea of India”.

We, as academics, work or have worked in institutions of research and learning. These institutions of learning and research are the places where different schools of thought have to contend, with freedom and without fear. In contrast, a climate of fear has been created in institutions of higher education that discourages questioning and critical thinking.

From the systematic attacks on independent academic functioning in highly regarded universities like JNU to what has been described as the institutional murder of Rohith Vemula at the Central University of Hyderabad, central universities are being obstructed when discharging their academic duties. From unacceptable threats to criminal physical assault, a range of coercive measures have been unleashed by the elements seeking to destroy pluralism, secularism and diversity which are so central to the idea of India. Atrocities against religious minorities, dalits and women in the name of upholding “nationalism” have been witnessed in other universities too, including in Delhi, Rajasthan, Chandigarh, Jadavpur, Allahabad, the BHU and the AMU and many other places

These atrocities, deplorable as they were, are known to have happened under instigation and support of the ruling party at the centre and its ministers. The elements executing these atrocities have unfortunately been protected and encouraged by the ruling dispensation.
While these above events are visible, a surreptitious attempt is going on to change the character of our institutions, in various ways: by appointments of heads of institutions, by curbing funds, by ensuring promotion of obscurantist ideas, etc.
The NCERT has taken up the task to promote the RSS’s pet projects to introduce in the text book, topics of dubious provenance and has recently removed chapters that include accounts about peasants and farmers and class and caste relations and struggles. In the area of higher education, the appointment of a person known for his links to the RSS, as the Vice Chancellor of the prestigious Jawaharlal University is a prime example of the ruling government’s assault on higher education. It is to be noted that 93% of the JNU faculty had protested against this Vice-Chancellor’s undemocratic methods.
The system of higher education is being greatly weakened by the promotion of obscurantism, irrationality and aggressive communalism by the ruling dispensation.

Equally important, the regime’s policies involve the most aggressive privatization, centralization and corporatization of education, as seen in their New Education Policy and the HECI Bill, both of which have met widespread public protest. These lay bare the plans to place academic bodies at the mercy of the government.

An appointee of the NDA government, Chairman of the Indian Council of Social Science Research targets eminent intellectuals critical of the wrong doings of the regime just as the finance minister the other day accused more than a hundred distinguished economists seeking greater credibility and transparency of government statistical bodies of being “fake” economists.
Senior researchers as well as doctoral scholars get little funding for quality research. This is true not just in social sciences but also in natural and physical sciences.

The government makes tall claims of India being made a Superpower but does not spend even 0.6% of the GDP on Science and Technology.
Beyond the world of academia, the regime’s economic policies have caused massive destruction of livelihoods in the informal sector which accounts for more than 90% of our workforce and more than 40% of our national output.

The draconian act of demonetization and the ham handed introduction of GST have caused havoc. They have led not only to a decline in the rate of growth of GDP, but a massive growth in unemployment by destroying the employment-intensive informal sector. Unemployment is soaring, as revealed both by the most recent government survey report (the release of which has been blocked by the government) and the private agency the Centre for Monitoring the Indian Economy (CMIE).
More than a hundred people died in the aftermath of demonetization while not a penny of black money was recovered. Across rural India, the agrarian crisis has worsened, with a steep fall in prices of agricultural produce even while farmers in hundreds of thousands have marched across the nation seeking justice and an end to policies that compel famers to commit suicide.

In the past five years the ruling dispensation has subverted the constitution and various democratic institution rights from Supreme Court to RBI. Even the election commission has not spared. The ruling party has used the colonial law on sedition to surprise voices of dissent.
While the situation is grim, it is not without hope. The struggles of the farmers, the massive protests of various sections of employees and workers, both in the states and at the all India level, of women, of dalits and the scheduled tribes, of religious minorities under murderous attack from goons patronized by the ruling dispensation – all these give us hope in the resilience of the Indian people. But we cannot be complacent.

We, the socially concerned academics, whose education has been made possible by the taxes that our working people pay when they buy any good or service, owe it to them and to ourselves to ensure that India remains secular and democratic and its higher educational system gets strengthened in its pursuit of science and critical inquiry. We cannot allow people who express dissent or question the system to be termed anti-nationals.

The first step in this process is to ensure that the coming elections result in a regime that stands by the Constitution of India. The Indian constitution, the product of our freedom struggle, proclaims in the preamble, India to be a Secular, Sovereign, Socialist, Democratic Republic.
The rise of organized regressive forces in the last several years – committed to destroying the Constitutional values – has to be challenged and stopped forthwith without any reservation.

List of signatories 1. Dr.M. Anandakrishnan, Former Vice-Chancellor Anna University, Chennai, Former Chairman IIT Kanpur. 2. Justice Hari Paranthaman, Former Judge of Madras High Court, Chennai. 3. Mr. M.G. Devasahayam, I.A.S (Retd), 4. Dr. S. S.Rajagopalan, Educationist, Chennai. 5. Dr.V. Vasanthi Devi, Former Vice-Chancellor, MS University. 6. Dr.M. Rajendran, Former Vice-Chancellor Tamil University. 7. Dr.K.A. Manikumar, Ex. Vice-Chancellor, Swami Vivekanda University, M.P. 8. Mr. R. Poornalingam, I.A.S (Retd), 9. Mr. P.Vijayashankar, Editor, Frontline. 10. Dr.S. Sathikh, Former Vice-Chancellor University of Madras. 11. Dr. Ponnavaiko, Former Vice-Chancellor, Bharathidasan University. 12. Dr. S.Theodore Baskaran, Writer. 13. Mr. P.B. Prince Gajendra Babu, Educationist, General Secretary, SPCSS. 14. Dr.K. Nagaraj, Professor (Retd) MIDS, Chennai . 15. Dr. R. Ramanujam, Professor, Institute of Mathematical Sciences, Chennai. 16. Dr. Enakshi Bhattacharya, Professor, IIT Madras, Chennai. 17. Dr, Ayan Mudhopadhyay, Associate Professor, IIT Madras, Chennai. 18. Dr. Suresh Govindharajan, Professor IIT Madras, Chennai. 19. Dr.K. Jothi Sivagnanam, Professor, Dept of Economics, University of Madras. 20. Dr. Sridhar, Economist, Frontline. 21. Dr. Y. Srinivasa Rao, Professor, Bharathidasan University, Tiruchirappali. 22. Dr.V.B. Athreya, Economist, Professor (Retd) Bharathidasan University. 23. Dr.R. Kaleeswaran, Professor, Dept of Art and Literary, Loyola college, Chennai. 24. Dr. V.Jeevanandam, Environmental Activist cum Medical Doctor. 25. Dr. C.S. Rex Sargunam, Medical Doctor and President, Tamil Nadu Health Development Association. 26. Dr.Era. Natarasan , Science Writer and Educationist. 27. Mr.Su.Ki. Jayakaran , Geologist and Writer. 28. Dr.S. Janakarajan, Professor (Retd), MIDS. 29. Dr.T. Chandraguru, Professor (Retd) and Former Syndicate Member, MKU 30. Dr.S. Kochadai, Professor and writer. 31. Dr.G.C.Manoharan, Librarian (Retd), Mannar Thirumalai Nayakar. college, Madurai 32. Prof.S. Mohana, Professor (Retd), Palani Aandavar Arts college, Palani. 33. Dr. R. Murali, Professor (Retd) and Former Principal Madura College, Madurai. 34. Dr.V. Natarjan, Scientist (Retd), IGCAR, Kalpakkam . 35. Prof. S. Ramasubramanian, Writer, Professor (Retd), Government Arts College, Tiruvannamalai. 36. Dr.K. Ramakrishnan, Professor (Retd), Bharathiar University 37. Dr.Mu Ramaswamy, Dramatist, Professor (Retd), Tamil University. 38. Dr. R. Rukmani, Scientist (Retd), MSSRF, Chennai. 39. Dr. A. Sankarasubramanian, Professor (Retd), Government Arts College, Salem. 40. Dr. S. Sankaralingam, State Vice President, PUCL. 41. Dr.V. Sridhar, Scientist (Retd), IGCAR, Kalpakkam. 42. Dr.Mu. Thirumavalavan, Former Principal Government Arts College, Viyasarpadi, Chennai. 43. Dr.R. Usha, Professor (Retd), Madurai Kamaraj University. 44. Prof. P. Vijayakumar (Retd), Saraswathi Narayan College, Madurai 45. Prof. Prabha Kalvi Mani, Makkal Kalvi Eyakkam. 46. Prof.A. Marx, Writer, Chennai 47. Dr.R. Chandra, Professor (Retd), UD College, Thiruchy. 48. Prof. K. Raju, Editor, Pudhiya Aasiriyan. 49. Dr. V. Ponraj, Former Principal, MTT Hindu College, Tirunelveli. 50. Dr. A.James Willams, Professor (Retd) and Former All India President, AIFUCTO. 51. Dr. I.P. Kanagasundaram, Former Principal, District Institute of Education and Training. 52. Dr. P. Rathnasabhapathi, Retired Professor of Tamil, Chennai 53. Dr. P.Murugaiyan, Principal (Retd), Sivanthai College of Education, Chennai. 54. Dr. S. Jayshankar, Principal (Retd), Sri Vasavi College, Erode. 55. Dr. S.Hema, Professor (Retd), Holycross College, Trichy. 56. Dr. V.Murugan, Professor (Retd), Vivekanandha College, Chennai.

Appeal Move Initiated By: 57. Dr. S. Krishnaswamy, Senior Professor (Retd), Madurai Kamaraj University. 58. Prof.P. Rajamanickam (Retd), Saraswathi Narayan College, Madurai and General Secretary AIPSN 59. Dr. N. Mani, Professor and Head, Dept of Economics, Erode Arts college, Erode. 60. Dr.T.R. Govindarajan, Professor (Retd), Institute of Mathematical Sciences Chennai.

People’s Manifesto on Literacy and Education of AIPSN and BGVS

People’s Manifesto on Literacy and Education

Please see here in EnglishHindi , Odiya , Tamil , Telegu

of All India People’s Science Network and Bharat Gyan Vigyan Samiti.
AIPSN and BGVS have been doing an all India campaign by conducting Jan Shiksha Samvad (People’s Education Dialogue) at village, Panchayat, Block and District level in 23 States of India.
The State Level Samvad will be 10 th 14th April in State Capital of 23 States.
Individuals and organisations are requested to endorse the Manifesto.
President and Secretary   President and Secretary
BGVS                                     AIPSN